Gertine Blom

Na alle drukke voorbereidingen en pogingen om de vele vieringen in de paascyclus onder controle te houden, werd Gertine Blom tijdens de Paaswake onverwacht overvallen door haar eigen ontroering. ‘God breekt in.’

Gertine Blom komt als dorpsdominee in situaties terecht waarin het heilige en de humor elkaar niet veel ontlopen. Ze dompelt zich er graag in onder.

Er was één moment in het afgelopen jaar waarin Gertine Blom voor haar gevoel heel dicht bij het Koninkrijk van God was. En nee, het was niet in een kerk.

Denken en doen. Lichaam en ziel. Het vieren van het avondmaal is een onmisbare aanvulling op de woorden die we horen in de kerk, vindt Gertine Blom.

Een kerk zou net als je eigen huis een thuis moeten zijn, vindt Gertine Blom. Waar je je op je gemak voelt en waar je schouders als vanzelf ontspannen.

Het verhaal van Abraham en Sara is niet alleen een verhaal van toen, maar juist ook een verhaal van nu, weet Gertine Blom. Op reis gaan zonder precies te weten waar je uitkomt, maar met het besef van de God die meegaat.

Gertine Blom noemde zich altijd een ‘echt stadsmens’. Maar na drie maanden als dorpsdominee beseft ze dat dat wel meevalt.

Pieken en dalen, heiligheid en zonde. Gertine Blom luisterde een lied dat de twee kanten in het leven heel raak verwoordt.

Gertine Blom las de autobiografie van Thérèse van Lisieux, een bijzondere jonge vrouw die schreef over 'de kleine weg naar de heiligheid'.

Gertine deelt een lied dat haar ontroert en haar verlangen naar echte rust en geborgenheid verwoordt.

Gertine probeert iets nieuws: elke dag een half uurtje yoga. "Het helpt me om me te herinneren dat God me niet alleen een hoofd gaf, maar ook een lichaam."