Bas Ragas

Hoe kon het toch dat de Emmaüsgangers Jezus niet herkenden toen Hij met hen opliep, vraagt Bas Ragas zich af. Zijn dochter opent hem de ogen in een kerk in een Frans dorpje.

Het lijkt tegenwoordig meer te gaan om wat je kunt worden dan om wie je wilt worden, constateert Bas Ragas na een gesprekje op straat. Maar het gaat niet om wat je bereikt, maar om wie je bent. Net zoals het christelijk geloof ons uitnodigt niet alleen onze talenten, maar vooral ons karakter te ontwikkelen.

De Veertigdagentijd is voor Bas Ragas een uitgelezen moment om zichzelf te bevragen wie hij is en hoe hij kan worden wie hij ten diepste zou moeten zijn. Het verhaal over Jezus die veertig dagen in de woestijn is om te vasten en op zoek gaat naar antwoorden is daarin voor hem een leidraad.

Net zoals het volk van Israël in het verhaal van Mozes en het gouden kalf vaak sneller koos voor wat tastbaar en zichtbaar was, kiezen wij soms ook voor zekerheid en commercieel gemak in plaats van te wachten op een belofte. Maar Kerst herinnert ons aan iets anders.

Een christelijke school zonder de Bijbel is als een bakker zonder brood, meent Bas Ragas nadat hij samen met zijn vrouw op zoek was naar een nieuwe school voor hun kinderen.

God schiep de sabbat niet voor niets, zegt Bas Ragas. Zoals de hele schepping in de herfst en de winter de tijd neemt om te rusten, zo moeten mensen ook af en toe van ophouden weten. Jezus zelf gaf het goede voorbeeld.

Geloven is iets wat je voelt en ervaart, maar zonder de verhalen uit de Bijbel is het maar lastig uit te leggen, vindt Bas Ragas.