Christelijke overdenkingen en meditaties door dominees uit de Protestantse Kerk.
Gedenken maakt het verleden vruchtbaar voor het heden en voor de toekomst, zegt ds. Susanne Freytag van de lutherse gemeente in Nijmegen. Elk jaar herdenkt deze kerk het ‘vergissingsbombardement’ van 22 februari 1944 op de stad.
Waar God zich aan verbindt, dat laat Hij niet los. De woorden uit Jesaja 43: Ik heb je bij je naam geroepen, je bent van Mij! zijn daar voor ds. René de Reuver een bewijs van. Je krijgt ruimte om verder te kunnen gaan. Echt Pasen!
De kerk is een van de weinige plekken waar mensen van verschillende achtergronden samenkomen. Dat is mooi maar maakt de kerk ook kwetsbaar. Heftige meningsverschillen kunnen ontstaan, waardoor de focus verschuift van het geloof dat we delen naar verschillen die polariseren. Hoe ga je daarmee om?
De gelijkenis van de werkers in de wijngaard uit Matteüs 20:1-16 daagt ons uit om anders te kijken naar rechtvaardigheid en genade. Jezus toont ons een wereld waarin Gods goedheid boven menselijke maatstaven uitstijgt.
Het beeld van Jezus als goede herder sprak Ilse Visser als kind wel aan, maar het beeld van haarzelf als schaap vond ze minder aantrekkelijk. Toch is het de moeite waard om een schaap van Jezus' kudde te worden, vindt ze.
Als je beseft dat je een mens bent die door God geliefd is, dan ga je anders naar jezelf kijken, zegt ds. Albert Jan Treur. Maar dan ga je ook anders naar de ander kijken.
Nehemia 3 vertelt over een volk dat met elkaar bouwt aan een nieuwe toekomst. Bouwen doe je samen, weet ds. Albert-Jan Treur. Hij doet de oproep om op jouw plek je handen uit de mouwen te steken en mee te bouwen. Gewoon zoals je bent, met jouw talenten.
Jezus was de mens zoals God die bedoeld had. Maar wat betekent dat precies op weg naar Pasen?
Toen ze jong was, kneep ds. Ilse Visser haar ogen dicht als bepaalde beelden haar te eng waren. De neiging om weg te kijken van ellende is een menselijke reactie. Het bijbelboek Openbaring roept ons echter op om juist mee te kijken naar afschrikwekkende beelden.
In plaats van tussen de buien door liep ds. Albert-Jan Treur onlangs midden in een heftige regenbui. Hij dacht er niet aan te gaan schuilen, en werd kletsnat. Hij vergelijkt het met mopperend en teleurgesteld door het leven gaan. Niet nodig, zegt God.
Wij mensen vergelijken graag en zijn snel jaloers omdat de ander meer heeft of krijgt, ervaart ds. Almatine Leene. Dat voelt niet rechtvaardig. Maar de rechtvaardigheid van God wordt bepaald door genade. En dan kunnen de laatsten de eersten zijn.
Jaloezie, je hoeft het een kind niet te leren. Pas zag ik het nog gebeuren: de hele kamer lag vol speelgoed en twee peuters stonden te trekken aan dat ene ding waarmee ze allebei op hetzelfde moment wilden spelen.