Wim Beekman

Hij vond het maar moeilijk, leven na de dood. In de hel geloofde hij niet meer, op de hemel hoopte hij. Wanneer ds. Wim Beekman dit schrijft, leeft ome Henk zijn laatste dagen op aarde. Hij wordt met medicijnen pijnvrij gehouden. Zo mag hij na 94 jaar rustig inslapen.

Gelovigen hebben een berg altijd gezien als Gods eigen plekje op aarde, realiseert ds. Wim Beekman zich, uitkijkend op de Mont Blanc. God die ons te boven gaat. Want ik mag mij dan wel een hele Piet voelen, veel stijgt boven mij uit.

Tijdens een dienst in een van zijn oude gemeenten begaat ds. Wim Beekman een fout waardoor hij het liefst onder aan de preekstoel onder de vloer zou kruipen en pas in de consistorie weer bovenkomen. 

God is voor veel mensen niet vooral degene die in hoogheid is gezeten en ons lot stuurt, ervaart ds. Wim Beekman, maar eerder een vertrouwde vriend die naast mensen staat.

Wim Beekman bevestigde zijn jonge collega Wouter als voorganger in een protestantse gemeente. Dat hij daar voorganger wordt, is een klein wonder.

Wim Beekman oefende de afgelopen vakantieperiode alvast voor zijn pensioen …

De kleindochter van ds. Wim Beekman won de eerste prijs in een wedstrijd, en dat maakte opa Wim trots als een aap.

Ds. Wim Beekman herdenkt Huub Oosterhuis, die hem met zijn teksten in 'gewone, menselijke' taal inspireerde als jonge predikant, en hem zelfs leerde bidden.

Hoe vind je midden in een moeilijke periode woorden om te bidden? Soms kunnen de woorden van gebeden van anderen je staande houden.