Bevrijdingsdag zet ons stil bij de grote waarde van vrijheid en hoe belangrijk het is dat we daar zuinig op zijn. Maar hoe langer 1945 achter ons ligt, des te moeilijker dat misschien wel is. Want vaak werkt het bij ons mensen zo: pas als we weten hoe het is om niet vrij te zijn, gaan we onze vrijheid waarderen en vieren. Denk maar even terug aan de lockdowns tijdens de pandemie. Dingen die heel normaal leken, konden niet meer. En na de lockdowns konden we opeens weer genieten van die heel normale dingen, zoals geopende scholen en winkels, werken op kantoor, familiebezoekjes of samenkomen met vrienden.
Het leven vieren
De vrijheid en het leven vieren. Ik denk dat ik dat vooral leerde van mijn oppas. Ze was van Joodse afkomst en woonde in Amsterdam. Ze had de oorlog meegemaakt en overleefd. Hoe gruwelijk de oorlog voor haar moet zijn geweest, werd me pas veel later duidelijk, toen ik allang geen oppas meer nodig had. Maar vanaf mijn vroegste herinnering voelde ik dat ze het leven vierde. Bij haar werd alles een klein feestje, vanaf het moment dat je ’s morgens je ogen opendeed totdat je naar bed ging. Van de gewoonste en saaiste klusjes maakte ze een avontuur, en droge biscuitjes werden kleine gebakjes met laagjes boter en suiker.
Eigenlijk zie je dat steeds in het leven. Misschien ook wel in je eigen leven. Als je de dood in de ogen hebt gekeken of kijkt, voel je opeens hoe waardevol het leven is. Je zou misschien wel willen schreeuwen: leef, leef met volle teugen, nu het nog kan.
Vrijheid is een geschenk
De vrijheid vieren, dat gebeurde op de dag waarover je leest in Nehemia 12. Voor een periode van 70 jaar was het volk Israël in ballingschap, verdreven uit zijn land, terwijl Jeruzalem in puin lag. Na zijn terugkeer begint de herbouw, steen voor steen en met de nodige tegenstand. Wat een feest, als de stadsmuur dan eindelijk af is en je er met het hele volk overheen kunt lopen, van poort naar poort, van herkenningspunt naar herkenningspunt, bijna net zoals vroeger. Alleen is nu, op die feestdag beschreven in het boek Nehemia, de vreugde misschien nog wel groter. Want als je 70 jaar niet vrij bent geweest, je land en stad hebt moeten missen, besef je des te meer dat vrijheid niet gewoon is, dat het een geschenk is, opnieuw van God gekregen.
Aanmoediging om te vieren
Hoe is dat voor ons, voor jou en voor mij? Hoe vaak en hoe vieren wij onze bevrijding? Niet die van 5 mei, maar de bevrijding die we dankzij Jezus gekregen hebben? In Hem zijn we vrijgemaakt van schuld, van angst, van de dood. Dat is toch iets om te vieren? Als ik naar mezelf kijk, kan het zomaar gebeuren dat ik dat vergeet, dat ik m’n leven leef en die vrijheid als normaal ga beschouwen. Dan vergeet ik hoe bijzonder het is dat ik in die vrijheid mag leven. Het verhaal van Nehemia moedigt ons aan om onze vrijheid te vieren. En niet alleen voor onszelf, maar op zo’n manier dat anderen het horen en zien. Net zoals in dat vers waar staat ‘het was op grote afstand te horen’. Bijvoorbeeld mensen in je omgeving die zich gevangen voelen door angst, verdriet, problemen. Bedenk eens hoe mooi het zou zijn als we er niet alleen zelf opnieuw blij van worden, maar als het verhaal van onze bevrijding ook anderen raakt.
Deze overdenking komt uit Nederland Zingt op Zondag, bekijk hier de uitzending terug.
