Ik kan soms echt balen van die momenten dat ik niks doe, terwijl ik weet dat ik moet handelen. Zo herinner ik me nog heel scherp het moment dat ik langs het park fietste en daar een meneer op een bankje zag zitten. Hij staarde verdrietig voor zich uit en er stond een fles drank naast hem op de grond. Ik voelde binnen in mij overduidelijk de stem die me uitdaagde om naast hem te gaan zitten. Gewoon om hem gezelschap te houden in zijn misère. En toen begonnen de andere stemmen in mijn hoofd een discussie: ‘Maar ik ben onderweg naar een afspraak (in de kerk!)’, ‘Hij heeft waarschijnlijk al hulpverleners’ en ‘Hij zit écht niet op mij te wachten’. Herkenbaar? Hoe dan ook, ik fietste dus door. Wat een gemiste kans, echt zonde.
You gotta move!
Op dit soort momenten moet ik denken aan een traditionele Afro-Amerikaanse spiritual: ‘You gotta move’. Wie het heeft geschreven, is niet helemaal duidelijk. Maar de boodschap is helder. Let op, jij volgeling van de Heer! Als God je roept, beter dat je dan in beweging komt en meedoet. Laat je niet afleiden, want Hij gaat door. Beter dat je in beweging komt, rijk of arm dat maakt niet uit. Just move!
You may be high,
You may be low,
You may be rich, child,
You may be poor.
But when the Lord gets ready,
You gotta move!
Fred McDowell nam een trage versie van de song op met zijn slide guitar. Hij inspireerde hier talloze andere artiesten mee, waaronder The Rolling Stones. Het nummer belandde op hun album Sticky Fingers. Maar ik heb zelf vooral goede herinneringen aan de versie van The Lost Dogs. Ik zag in 1992 als jochie van 17 of 18 jaar deze frontmannen op het Flevo Totaal Festival en genoot met volle teugen. Een mooi voorprogramma voor het feest dat op een dag losbarst.
Meer lezen? Op 40dagenheiligeherrie.nl vind je elke dag een andere popsong uitgelicht, n.a.v. de dagelijkse bijbeltekst in de Petrus-veertigdagentijdkalender.
