Wederkerigheid
Barmhartigheid is geen liefdadigheid, waarin een zekere hiërarchie doorklinkt, het gaat over wederkerigheid. Je behandelt de ander zoals je zelf behandeld wilt worden. Je laat de mens tot zijn of haar recht komen. We ontmoeten in de mens in nood Christus zelf. Zoals de rabbijnen ons leren: achter de Eeuwige, de bewogen Nabije, aangaan, betekent de Heilige navolgen. In het doen van barmhartigheid mag je iets van de aanwezigheid ervaren van dat wat groter is dan wij.
De werken van barmhartigheid
De zeven werken van barmhartigheid staan in Matteüs 25: de hongerigen eten geven, de dorstigen te drinken geven, de naakten kleden, de vreemdelingen herbergen , de zieken verzorgen, de gevangenen bezoeken en de doden begraven. Paus Franciscus heeft er een achtste aan toegevoegd: de aarde bewaren. Ze geven ons de mogelijkheid met hoofd, hart en handen te geloven. En terwijl ik de podcast beluister, merk ik dat iets zich in mij roert, een al langer sluimerend verlangen om meer te betekenen voor de mens in nood. Wat je voor de minste der mensen hebt gedaan, heb je gedaan voor mij, zegt Jezus.
Vreemdelingen en naakten
In aflevering 1 voel je hoe het is om vreemdeling te zijn, je leert over een standbeeld van vrouwe Justitia, luistert naar het verhaal van Sint-Maarten en naar een protestlied. Een prachtig interview met twee mensen van het straatpastoraat raakt me. Zij zijn er voor mensen die dakloos zijn, praktisch én relationeel. Wat mooi dat de kerk zulk belangrijk en concreet werk doet. “Groet op straat de mens die dakloos is” is een van de concrete tips die zij geven. Elk mens wil gezien worden.
Barmhartigheid is geen liefdadigheid, waarin een zekere hiërarchie doorklinkt, het gaat over wederkerigheid. We ontmoeten in de mens in nood Christus zelf.
Gevangenen en zieken
Aflevering 2 staat stil bij de geschiedenis van de gevangenis op het Wolvenplein. Dankbaar voor de vermenselijking, die er ook is vandaag de dag. Je luistert naar de zusters Augustinessen, hoort een orgelstuk, geniet van een humoristische anekdote van een kluizenares. Wat een heldinnen, die Augustinessen aan de Waterstraat, die tot voor kort nog vrouwen en kinderen opvingen in hun ‘meisjesstad’. Hoewel ze dat zelf nooit zo zouden omschrijven. Dit zijn de pareltjes van een stad.
Schepping en doden
In aflevering 3 hoor je filosofieën over de aarde, hoor je hoe doodgewoon de dood kan zijn, verstil je bij het Pie Jesu van Fauré. Mirella Klomp, theoloog der Nederlanden, doet onderzoek naar hoe we de grond theologisch moeten lezen. “Jij bent hier op dit moment, niemand anders.” Danken we dat besef aan een gever, aan God? Resoneert dat met een ‘wereld hierna’ of is voor jou ‘nu hier’ genoeg? Genoeg stof om over te mijmeren op een bankje op het Janskerkhof. Het raakt me hoe Bette Westera spreekt over hoe doodgewoon de dood eigenlijk is en mag zijn. Hoe helend het ritueel is van de dode eren en begraven, juist ook voor kinderen.
Hongerigen en dorstigen
Luister naar de geschiedenis van de potmeesters van de Jacobikerk in aflevering 4, leer het actueel activisme kennen van het ACU, herbeleef het verhaal van Ruth en luister naar muziek. Ik geniet ervan hoe Kees van der Zwaard vertelt over het ACU, een activistisch centrum in de Voorstraat. Hun compromisloze en onverzettelijke strijd voor rechtvaardigheid ontroert hem. Wat is het waardevol om samen een maaltijd te nuttigen van eten dat anders weggegooid zou worden. No Waste. Laten we proberen niets weg te gooien; elk mensenleven en de aarde te koesteren.
Sluimerend verlangen
Over dat sluimerende verlangen: op een dag vind je als mens je roeping, in welke kleine of grote vorm dan ook, om je naaste nabij te kunnen zijn. Het gebeurt vast al in je leven. ‘Soms breekt Uw licht in mensen door, onstuitbaar’ (Huub Oosterhuis). En weet je ineens wat je (nog meer) te doen staat.
