Doorgaan naar hoofdinhoud

Lisanne tipt: Een mooier verhaal

Sommige boeken raken Lisanne Brouwer in haar religie-allergie omdat het donkere er niet mag zijn. Het boek Een mooier verhaal Sarah Clarkson doet dat niet. Het boek gaat over het ervaren van Gods schoonheid in je leven te midden van de duisternis, en het is het lezen waard.

In Een mooier verhaal deelt Sarah Clarkson haar eigen ontmoetingen met schoonheid te midden van haar lange strijd met psychische aandoeningen, depressie en twijfel. Kwetsbaar en tegelijk scherp doordacht. Ze schetst een meeslepend beeld van de God die ons nodigt om zijn goedheid ‘te proeven en te zien’. 

Naast elkaar 

In een wereld die zo donker is, mis ik soms het licht. Toen ik jong was, hoorde ik in de kerk vooral verhalen die mijn duisternis niet wilden zien. Dat terwijl het zo donker in mijn hoofd kon zijn. De kerk van schone schijn paste daar niet bij. Ik wou dat ik dit boek toen had kunnen lezen. Het laat zien hoe duisternis en schoonheid naast elkaar kunnen bestaan. En hoe je schoonheid juist in duisternis kan ervaren. Niet door het weg te bidden of het pijnlijke weg te moffelen, maar doordat het allebei kleuren zijn in het spectrum van het bestaan.  

Juist dat Sarah zo open is over de donkerheid maakt het verhaal geloofwaardig en des te mooier. Ik moest regelmatig even slikken als ik las over haar OCD, de nare gedachten die haar bestoken en hoe zwaar het leven op haar weegt. Het is knap, en het getuigt haast van een godsbewijs dat ze in die shit de schoonheid van God en het leven weer kan zien. 

Schuilplaats 

Een stuk dat me bijzonder raakte, ging over haar logeerpartij bij een vrouw in Schotland. Na twee donkere dagen breekt het licht door. Ze beschrijft een wandeling: de schoonheid van de natuur, muziek en het fijne maal dat op haar wacht in het gastvrije huis. Over de gastvrouw zegt ze: ‘Op dat ogenblik wist ik dat het licht gekomen was in de duisternis. Het kwam omdat deze vrouw, vol van licht van God, haar plek op aarde tot een toevluchtsoord maakte voor verlorenen en eenzamen. Voor pelgrims en strijders. De last die ik heel die week had gedragen, het gevoel van vervreemding, verlorenheid en doelloosheid was ongemerkt van me afgevallen, omdat ik een schuilplaats had gevonden.’ 

Als we allemaal een plek of toevluchtsoord voor verlorenen willen zijn, in onze eigen omgeving, dan breekt het licht door. Deze zegen bid ik de wereld toe. 

Lisanne Bouma
Lisanne Bouma

diaconaal medewerker bij de Evangelisch-Lutherse Gemeente Amsterdam

Ben je al gratis Petrus-abonnee?

Abonneer je gratis op het inspiratiemagazine van de Protestantse Kerk

Lees meer