In Christus is noch west noch oost
in Hem noch zuid noch noord,
één wordt de mensheid door zijn troost,
de wereld door zijn woord.
Tot ieder hart, dat Hem behoort,
met Hem gemeenschap vindt.
De dienst aan Hem is ’t gouden koord
dat allen samen bindt.
Geliefden, sluit u dan aaneen,
vanwaar en wie ge ook zijt;
als kinderen om uw Vader heen
en Christus toegewijd.
Laat zuid en noord nu zijn verblijd,
Hem prijzen west en oost.
Aan Christus hoort de wereld wijd,
in Hem is zij vertroost.
Tekst: John Oxenham – ‘In Christ there is no East or West’
Melodie: Alexander Robert Reinagle
Vertaling: Jan Willem Schulte Nordholt
© Interkerkelijke Stichting voor het Kerklied, Den Haag
Gezongen en gespeeld door de Petrus-band, bestaande uit: William Wixley, Jan Willem van Delft, Frank van Essen, Allard Gosens en Sjoerd Visser.
----
Toegelicht: 969 In Christus is noch west noch oost
(door dr. Oane Reitsma, predikant van de Protestantse Gemeente Hilversum)
Ga mee!
Het jaarthema van de Protestantse kerk in 2023-2024 is: 'Ga mee - samen getuigen van geloof, hoop en liefde'. Dit is gebaseerd op het thema 'kinderen van één Vader', een van de hoofdstukken uit de visienota van de Protestantse Kerk. En precies daar ligt het verband met dit lied: de gemeenschap die zich met Christus verbonden voelt is wereldwijd, zoals Hij ook niet kieskeurig is voor west, oost, noord of zuid, maar in alle culturen zijn volgelingen roept. Al in de evangeliën is hij gezonden tot het volk Israël én de mensen daarbuiten.
Eenheid
De beweging die dit lied maakt, begint bij Christus zelf. De mensen zijn door zijn verhaal aangeraakt - dat gebeurde en gebeurt overal ter wereld. Steeds weer. Door het verhaal over de troost die het geloof in hem brengt, zijn de mensen verbonden. Christus schept zo zelf de eenheid, een van buiten onzichtbare eenheid, omdat die zich in de verborgenheid van de harten van zwarte en witte, jonge en oude, arme en rijke, westerse en oosterse mensen bevindt. Galaten 3,28 resoneert in dit lied: ‘Er zijn geen Joden of Grieken meer, slaven of vrijen, mannen of vrouwen – u bent allen één in Christus Jezus.’
Dienen
De 'troost' - een woord waarmee het lied begint en eindigt - roept echter wel een reactie op bij de mensen. Zij willen hem dienen. Dat is de volgende stap in dit lied. Dat zij in deze wereld dienstbaar aan hem willen zijn is 'het gouden koord' dat die mensen in alle culturen en contexten samenbindt.
Oproep
Het lied roept de mensen op, want geloof is niet vrijblijvend. Het is aanstekelijk: word één als volgelingen van God, vraagt het lied. Autochtone kerken en migrantenkerken, grote gesettelde instituten en klein kwetsbaar persoonlijk geloof, rechtzinnig en vrijdenkend. Eén en niet verdeeld. Die ene kerk is toegewijd aan Christus, en is tegelijkertijd een grote kring van kinderen rond God de Vader.
Lofprijzing
De laatste stap is dat mensen Christus prijzen. En daarmee is de taak van heel de kerk omvat: het dienen (pastoraal en diaconaal) en het vieren (liturgisch) zijn beide vormen van getuigen van het geloof in Christus. Ik zou daar het leren van elkaar nog aan willen toevoegen. Als kerk kunnen wij nog van dit lied leren - laten we het eens op onszelf betrekken. De 'westerse' kerk kan veel herontdekken in de rijke liturgische traditie van de oosterse kerken, maar ook nog veel leren van hoe kerken zich begeesterd op het zuidelijk halfrond ontwikkelen. Of van de spiritualiteit die we in noordelijke oorden vinden, zoals de keltische. Niet alleen wij zijn van Christus, wij zijn één grote familie. De 'zending' (het was oorspronkelijk een 'zendingslied') hoeft niet van ons uit te gaan, wij moeten ons openstellen voor andere kerkelijke culturen. Want het is Christus zelf die de mensen zendt, naar elkaar.
Lees meer over het jaarthema 2023-2024: 'Ga mee!'
