Een nieuwe richting in je leven?
De zomervakantie is voor veel mensen een goed moment om het leven te overdenken. Voelt alles nog goed zoals het is? Is er het verlangen naar een andere richting? Of is het zelfs tijd voor een radicale verandering? Vorig jaar was zo’n moment voor mij. Het boek van Sintobin heeft me geholpen met navigeren. Ik heb lange tijd nodig gehad om in te tunen op mijn innerlijke kompas. Nu lijkt de tijd rijp.
Nikolaas Sintobin: Vertrouw op je gevoel, keuzes leren maken met Ignatius van Loyola. Uitgeverij KokBoekencentum en Lannoo
De complexheid van mijn keuze
Ik leef sinds 2018 in een samengesteld gezin (op Mijnkerk.nl schreef ik er regelmatig over). We hebben dit destijds zeer zorgvuldig aangepakt en er zelfs preventief een coach bij gevraagd. Naar omstandigheden hebben we het steeds goed gehad met elkaar, maar het blijft een ingewikkelde samenstelling waar iedereen zich hier en daar moet aanpassen. We hebben veel voordelen ervaren: de gezelligheid van een groot gezin (we begonnen met z’n achten), het leren van elkaar, gekke activiteiten die we samen hebben ondernomen. En toch voelde ik een jaar geleden diep vanbinnen dat het tijd was voor een nieuwe episode. In de nabije toekomst wil ik weer een tijd apart gaan wonen met mijn twee jongens, die nu op de middelbare school zitten. Eenvoudig is de keuze niet, want er speelt ongelooflijk veel mee. Gelukkig zit de liefde wel goed, tussen mij en mijn lief en voor alle kinderen.
Lezen in je hart
Dat ‘diep vanbinnen’ kun je haast niet uitleggen. En het is ook spannend om te vertrouwen op dat gevoel. Wanneer is het echt, en niet ingegeven door allerlei onrust en ruis? Ignatius van Loyola noemt het leren aanvoelen, onderscheiden. Voor onderscheiden heb je zowel je hart als je verstand en je wil nodig. Luisteren naar je verstand hebben de meeste mensen wel geleerd. We zijn toch een rationeel volk, vind ik. Voor elke keuze is het belangrijk dat je alles op verstandelijk niveau meeweegt. Aan wilskracht ontbreekt het veel mensen ook niet. Maar dat gevoel, dat luisteren naar je hart, dat vraagt oefening. Voor mij tenminste. Geïnspireerd door Ignatius van Loyola geeft Sintobin meerdere zeer bruikbare adviezen om te leren onderscheiden vanuit je hart. In zijn boek geeft hij telkens allerhande realistische voorbeelden. Twee van de adviezen hebben mij zeer geholpen.
De vreugde als kompas
Het eerste is om de vreugde als kompas te nemen. Mijn allereerste impuls was om ongerustheid als uitgangspunt te nemen. Zowel vóór als tégen de beslissing. Mijn twijfel en angst of ze bij vader wel genoeg basiszorg ontvingen. Of de zorg dat een van de kinderen ondergesneeuwd zou raken in het samengestelde gezin. Maar dan ervaarde ik ook weer angst bij wat het opbreken van het samengestelde gezin met ze zou doen. En zo werd ik heen en weer geslingerd. Toen ik dit boek las, sprak het me enorm aan om me meer te laten leiden door de vreugde en waar het licht naar binnen kan: de dankbaarheid die ik voel in de huidige situatie en de vreugde die ik ervaar als ik me inbeeld dat ik met mijn eigen kinderen samen ben in ons eigen huisje. Dit gaf me veel kracht en lichtheid en zo kon ik beter onderscheiden wat er diep vanbinnen het zwaarste woog.
Vertrouwen op de onderstroom
Het tweede was het leren luisteren naar de onderstroom. In het proces van onderscheiden, dus wat er werkelijk toe doet, is het van belang dat je eerst door de bovenste en buitenste laag van je gevoelsleven gaat. Het gaat niet over de oppervlakkige gevoelens, waar je een kick-ervaring bij voelt. Of de plots opkomende negatieve gevoelens van bijvoorbeeld woede, ongeduld of verveling. Deze gevoelens mogen er ook zijn en het is van belang ze te onderkennen. Alleen spelen ze bij een belangrijk moment van onderscheiden geen hoofdrol. Ignatius van Loyola leert ons om te zoeken op een dieper niveau van je ervaring. Doorgaans zijn deze gevoelens niet erg heftig, ze zijn duurzamer en zeggen iets over wat echt belangrijk is voor jou. Het is daar waar je rust en vrede ervaart en waar God dichtbij is. Voor mij heeft dat een tijd geduurd. De situatie is zo complex en er staat veel op het spel. Maar als het erop aankomt, probeer ik terug te gaan naar mijn intuïtie; wat is het juiste om te doen? Geen moreel ‘juist’, maar durven luisteren naar een diep verlangen.
De pijnlijkste gevoelens onder ogen zien
Wat een keuze je uiteindelijk brengt weet je nooit. Het leven kun je niet voorspellen of controleren. Een wezenlijke keuze gaat nooit zonder verlies of pijn. Er is altijd iets wat je achter moet laten. Er is meestal een schaduwkant. Een therapeut heeft mij geholpen om deze onder ogen te zien en te erkennen. Het apart wonen zal een nieuwe breuk teweegbrengen. Dit zal zeker invloed hebben op de kinderen. Ik durf te vertrouwen dat het op de lange duur goed zal zijn, maar ik hoef deze schaduwkant niet weg te stoppen. Ook zal ik mijn lief erg missen in het alledaagse. Zo vroeg mijn therapeut mij om al mijn angsten en dat wat ik zal verliezen op een groot papier op te schrijven en ‘aan te kijken’. Als je het verdoezelt kan het op onverwachte momenten gaan opspelen. Ik vraag mijn kinderen bij voorbaat om vergeving. Om wat we zullen verliezen. En vraag God om me bij de hand te nemen als we een nieuwe weg inslaan.
Opgevist-auteur Elsbeth Gruteke heeft ook veel aan dit boek gehad. Lees hier meer over haar ervaring:
