De film biedt een reis met de tijdmachine, terug naar het Ierland van de jaren 60. Katholiek Ierland dat er in de film vrolijk uitziet met gekleurde voordeuren en prachtige sixties-mode. Maar schijnt bedriegt, achter de vrolijke deuren gaat een wereld van armoede, sociale controle en de nodige tragedies schuil.
Drie generaties
De film begint met een aanstaande begrafenis van een moeder en de terugkeer van een verloren dochter. Chrissie komt na 40 jaar afwezigheid uit de VS terug naar Dublin om haar moeder te begraven. De kern van het verhaal is de relatie tussen drie generaties vrouwen: de oude Lily (Maggie Smith), de iets jongere jeugdvrienden Chrissie (Laura Linney) en Eileen (Kathy Bates), en de jonge moeder Dolly (Agnes O’Casey). Chrissie komt terug en wordt niet met open armen ontvangen. Gaandeweg de film wordt duidelijk waarom.
Van Dublin naar Lourdes
Na Dublin verplaatst de film zich naar Lourdes. De plaatselijke parochie, onder leiding van een meer dan aantrekkelijke pastoor, organiseert een pelgrimage naar Lourdes. Natuurlijk stappen alle drie de generaties vrouwen op de bus naar het zuiden van Frankrijk. Lourdes ligt er schitterend bij, de zon schijnt, het heilige water kabbelt en de kaarsen branden. In mijn beleving is Lourdes net zo druilerig als Dublin maar de film schetst een ander beeld.
Verlangen
Lourdes, het bedevaartsoord in Frankrijk, waar wonderen nog bestaan. Dat kunnen de vrouwen wel gebruiken. Eileen vond een knobbeltje in haar borst en durfde nog niet naar de dokter. Lily komt niet over de dood van haar zoon heen, die vele jaren eerder verdronk. Dolly's zoontje kan niet praten en Dolly hoopt op genezing. Iedereen die meegaat heeft wel een reden om naar een genezende ervaring in Lourdes te verlangen.
In Lourdes wordt langzamerhand duidelijk wat er 40 jaar geleden is gebeurd en waarom Chrissie naar Amerika is vertrokken om nooit meer terug te keren. We volgen de hoofdpersonen tijdens hun verblijf naar de grot waar Maria verschenen zou zijn aan Bernadette, naar de koude baden in het geneeskrachtige water en naar andere plekken in Lourdes. De toon is licht, soms humoristisch.
Betekenis
Maggie Smith, die we allemaal kennen van haar rol in Downton Abbey, maakt ook in deze film volop gebruik van haar mimiek om instemming of afkeuring mee uit te drukken. Tegelijkertijd is zij de kwetsbare moeder die ooit een zoon door verdrinking verloor en die pijn heeft door twee ongelijke benen.
De film eindigt weer thuis in Dublin waar iedereen herenigd wordt met man en kinderen of met de stilte. De reis naar Lourdes heeft betekenis gehad, zowel de voor de reizigers als voor de thuisblijvers.
Hoopvolle ondertoon
Dit is het soort film dat makkelijk blijft steken in een fijn feel good-gevoel: een lach en een traan en je gaat weer naar huis. Dat gebeurt bij The Miracle Club niet. Het decor van de film is prachtig, alles klopt, de kleding, de huizen, de auto’s, de bus waarmee gereisd wordt, alles ademt jaren 60. De hoofdpersonen, het zijn er best veel, krijgen diepte. Het zijn echte persoonlijkheden met een eigen karakter, je leert hen echt een beetje kennen, en van hen houden. De belangrijkste factor voor de kwaliteit van de film is dat de film een hoopvolle ondertoon heeft zonder sentimenteel te worden en zonder iets af te doen aan de weerbarstigheid van het leven. Er wordt niets weggepoetst en er is ook hoop.
Geen genezing maar verzoening
Wat daaraan bijdraagt, is dat er een positief beeld van geloof zichtbaar wordt in de film. Geloof in God blijkt echt een steun te zijn voor de hoofdpersonen. De pastoor is een betrouwbare, pastorale, wijze man. In een gesprek met Eileen die op een gegeven moment heel boos wordt op alle poespas in Lourdes die haar geen genezing brengt, zegt hij: ‘Het gaat in Lourdes niet om genezing maar om verzoening’ Misschien is dat wel de rode draad in de film, verzoening in relaties en in omstandigheden.
Als de wereld donker is, heb ik behoefte aan lichtpuntjes. The Miracle Club is zo’n lichtpuntje. Misschien is er wel genezing mogelijk, of verzoening voor de hoofdpersonen, voor de wereld en ook voor ons.
