Dertiger Iris (Julia Akkermans) krijgt in de film Pink Moon van haar vader Jan (Johan Leysen) te horen dat zijn leven voltooid is. ‘Ik ga uitchecken’, zegt hij terloops in een van de vele gesprekken. Jan wil zijn 75e verjaardag nog wel vieren, maar daarna stopt hij ermee. Hij is niet ziek. Maar de tijd is vol. Het is klaar.
Zijn twee kinderen accepteren het aanvankelijk niet. En dat is begrijpelijk. Er is nog zoveel te genieten. Zoon weet er geen raad mee en verwerkt wat hem overkomt met zijn resolute vader door zich wat terug te trekken. Ook die keuze mag er zijn. Iedereen verwerkt verdriet op een eigen manier.
Dochter zet zich volop in om het leven voor vader leuk te houden. Ze hoopt dat vader dan wel terugkomt op zijn beslissing. Iris organiseert van alles, zelfs een reisje naar de bergen. Maar vader Jan is niet van zijn besluit af te houden.
Het is een zwaar thema, euthanasie, maar in de film zit ook een zekere lichtheid, zelfs humor. Dat deed mij goed. Het helpt je in je emotionele betrokkenheid. Maar ten diepste grijpt het verhaal je beet. En dat komt doordat je vooral wordt meegenomen in de gedachtewereld van Iris, in haar worsteling met vaders keuze. Vader kan nog van alles, vader geniet nog, vader is niet ziek … Zo’n leven is toch nog niet voltooid?
Je komt er ook niet precies achter wat hem tot deze zelfgekozen dood brengt. Hij wil niet te laat sterven, maar misschien voelt hij geen zin meer, na het overlijden van zijn vrouw. We weten het niet. Wel dat hij - zijn woorden - er op ‘het hoogtepunt wil uitstappen’.
Wat regisseur Floor van der Meulen voor ogen heeft, is de vraag hoe Iris ermee om gaat. Wat doet het haar? Je kruipt als het ware in haar hoofd, omdat de camera steeds heel dicht bij haar is … Je denkt en voelt met haar mee. Je voelt de wanhoop. Je kunt dit thema ook niet van een afstand behandelen. Het is iets intiems. Iets heel persoonlijks.
De naderende dood voel je in de hele film. Het hangt boven al de gesprekken en vooral in de stille momenten. Je weet wat er komen gaat. Dat maakt de film aangrijpend, ondanks die zekere lichtheid.
Het slot vergeet je niet. Je blijft in stilte achter. Dat is ook de enige manier om te verwerken, te rouwen.
Ik keek de film met mijn jongste zoon. De nazit was lang.
Pink Moon draait sinds 8 september 2022 in verschillende bioscopen en filmhuizen. Meer over dit onderwerp? Bezoek in oktober en november gratis de voorstelling 'Lang zal hij leven', over de morele dilemma's bij euthanasie.
Unsplash
