Ik houd ervan om met zo min mogelijk voorkennis een film in te gaan. Trailers en recensies bekijk ik liever achteraf - ik vind het lekker om verrast te worden. Toen ik na een tip van een bevriende filmmaker 'A beautiful day in the neighbourhood' aanzette op Netflix, wist ik dus alleen dat het een hele goede film moest zijn… En dat was het ook.
Ik wil je er eigenlijk niet teveel over vertellen - ik zou de film gewoon aanzetten. Omdat de film tegengif is voor cynisme. En omdat hij me op het spoor zet van een manier waarop ik zou willen leven.
Ik probeer dit stukje te schrijven terwijl kinderen om me heen een geluid produceren waar de Arbo een mening over zou hebben. Acht weken lockdown, vervolgens ijsvrij, twee dagen school, en nu nog een keer code-rood-gladde-wegen-ijsvrij - elke dag wordt m'n lontje korter. Hoe ze ook schreeuwen, op dit moment verdient het tikken van dit stukje aandacht, later zij weer.
Maar dan is daar deze film, met Mr. Rogers, gespeeld door Tom Hanks - een karakter dat nu al een week in m'n hoofd zit met een simpel zinnetje dat 'ie uitspreekt aan de telefoon. Hij vraagt de journalist die hem wil interviewen:
"Weet je wat op dit moment het belangrijkste op de wereld voor me is?" "Nee", zegt de journalist, Lloyd Vogel. Lloyd is nieuwsgierig en ik ook. Mr. Rogers is even stil. Dan zegt hij:
"Praten met Lloyd Vogel."
Dit had je dus eigenlijk niet moeten lezen, dit moet je zien. De hele film door is 'aandacht' een motief - aandacht die je gemist hebt, aandacht die te laat komt, aandacht die verdiend moet worden, en onverwachte onverdiende aandacht. De tijd die het kost om door te krijgen wat het meest je aandacht verdient, de moeite die het kost om naar die kennis te leven, het moment dat het lukt en het moment dat je ontdekt dat óók dat een geschenk is…
Afijn, ik moet naar m'n kinderen.
Deze film is te zien op Netflix en Pathé Thuis. Voor wie (toch) benieuwd is naar de trailer:
