Deze overdenking komt uit de laatste aflevering van 'Petrus in het land' (22 januari, KRO-NCRV). De hele aflevering terugkijken? Ga dan naar NPO Start.
‘Hoog in de provincie Groningen ligt een van de donkerste plekken van Nederland: het fraaie Lauwersmeergebied. Het is daar zo dunbevolkt, en er is daar zo weinig lichtvervuiling, dat het zich sinds 2016 een ‘dark sky park’ mag noemen.
Niet lang geleden vertelde iemand mij dat er nogal wat nachtegalen huizen in dat gebied. En dat hij daar al heel wat nachten was geweest om te kijken of hij zo’n nachtegaal kon spotten, of zelfs kon horen zingen. En ik zei met mijn onnozele hoofd: ‘Zingen die vogels dan alleen ’s nachts ofzo?’ ‘Nou, wat denk jij dan’, zegt hij. ‘Nachtegaal betekent: nachtelijke zanger. Het zijn onopvallende vogels, de grijze muizen onder de vogels. Maar zodra je dat gezang hoort, en de muziek die die vogels kunnen maken, snap je wat de nachtegaal de koning onder de vogels maakt.’
Ik was toch wel nieuwsgierig geworden, dus ik ben gaan kijken op internet. Een nachtegaal ziet er gewoontjes uit. Ik vond de vogel op een mus lijken, maar ik ben ook maar een leek op vogelgebied. Al googelend kwam telkens de naam van Florence Nightingale boven, die zo’n anderhalve eeuw geleden opgroeide in Engeland, in een rijke familie. De vrouw die zich geroepen voelde door God om zich helemaal te wijden aan haar naasten. En dat deed ze vooral door het verzorgen van zieken en gewonden. Zodoende komt ze tijdens de Krimoorlog in barakken terecht, waar soldaten lagen die gewond waren geraakt. Daar liep ze als verpleegkundige rond, ook ’s nachts met een kaars. En ineens zag ik daar een soort vergelijking: zij lijkt op een nachtegaal. Zij brengt licht in de duisternis voor zo veel mensen terwijl zij het liefst zo onopvallend mogelijk haar werk deed. Ze doet haar achternaam eer aan, zij is ook een nachtegaal.
Al lezend over Florence Nightingale besefte ik dat ik heel veel nachtegalen in mijn gemeente heb. Onopvallende mensen die van alles meemaken, maar die ondanks dat blijven goed doen, blijven zingen in de nacht. En zodoende ben ik ze nachtegalen gaan noemen, de nachtzangers van de Martini.
De nachtegaal deed me niet alleen denken aan gemeenteleden, ook aan Jezus. Hij was een onopvallende verschijning die uiteindelijk aan een kruis, in de diepste duisternis, zong als een nachtegaal. Hij nam een lied op de lippen, en dat moet een weldaad geweest zijn ten opzichte van de schreeuwende menigte die onderaan het kruis stond en riep: ‘Kruizig hem.’ Hij beantwoordde dat met een prachtig lied en zong als een nachtegaal in de nacht.’
Beluister ook het lied uit deze aflevering van Petrus in het land:
