“Welkom in onze kerk, het huis van Moeder Maria. Hierbinnen vieren we onze kerkdiensten, buiten zoeken we de mensen op die het moeilijk hebben.” Aan het woord is vader Petru, priester in het dorp Ulmu in Moldavië, het armste land in onze nabije omgeving.
In het tv-programma ‘Petrus in het land’ vertelt hij: ”Veel jongeren hier zijn weggetrokken om te studeren en een beter bestaan te zoeken. De ouderen zijn achtergebleven, met een mager pensioen en nauwelijks familie om voor hen te zorgen.”
De kerk in Ulmu doet wat een kerk moet doen. Ze looft God en bidt voor allen. En ze verzorgt dorpelingen bij wie de nood hoog is. Zo heeft ze een eigen bakkerij waar vrijwilligers brood bakken. Jongeren brengen het brood in de huizen van de ouderen die zich met lagen kleren, gebreide sokken en hoofddoeken proberen warm te houden in hun koude, tochtige woningen. Simion Pisica, een jonge twintiger, steekt een kaars aan in de kerk en gaat met een tas brood op pad. “De kaars is voor de wereldvrede, er is hier oorlog naast de deur. En het brood is voor de ouderen en de zieken voor wie niemand zorgt.”
“De kaars is voor de wereldvrede, het brood voor de ouderen en de zieken voor wie niemand zorgt”
Vader Petru gaat op bezoek bij een familie waarvan de vrouw om vijf uur ’s morgens naar haar werk gaat, en de vader de hele dag zorgt voor zijn gehandicapte broer. “Ik geef hem te eten en te drinken, en blijf bij hem, anders struikelt hij en breekt hij zijn botten.”
De priester kan zijn tranen even niet bedwingen. “Ik ben trots op deze mensen, het zijn de helden van onze dagen. Als onze tijd straks is aangebroken, en wij oog in oog staan met God, telt nog maar één vraag: hoeveel hongerigen heb ik gevoed, hoeveel dorstigen te drinken gegeven, hoeveel zieken bezocht, hoeveel naakten gekleed? God stuurt zijn zoon Christus naar ons toe, Jezus stuurt ons naar elkaar. Zonder goede daden stelt het geloof niets voor.” Ik heb hier zelf minstens tien keer over gepreekt, uit Petru’s mond klinkt het honderd keer anders.
In onze Friese kerken hebben we iets met Moldavië. ‘Friesland voor Moldavië’ heet het hulpverleningsproject waar veel protestantse gemeenten aan meedoen. Geregeld word ik op zondag in de kerkbank gevraagd hiervoor een duit in het zakje te doen. Hier zie ik waar we het voor doen.
Wat in deze uitzending ook indruk op me maakt, is de kou. Niemand in Ulmu heeft het erover, alleen de doeken en gordijnen overal en de dikke kleren van iedereen spreken van het gevecht ertegen. Roerend daarom is het lied dat de vrouwen van Ulmu aan het slot zingen:
Zoete, lieve lente, wij zingen dat U komt.
Geef ons licht, geef ons leven.
Lieve God, uw lente komt.
Het lied zet hen aan tot daden, én bemoedigt hen in de kou van hun leven: God zal het lente doen worden.
---
Luister het lied uit Moldavië hieronder terug. De hele aflevering van Petrus in het land in Moldavië terugkijken? Ga naar npostart.nl/petrus-in-het-land
