Syrische in Nederland
‘De kerkgemeenschap helpt me om me hier thuis te voelen’
Randa Moka (43) is geboren in Al Malikiyah in Syrië. Vijftien jaar geleden werd Nederland haar nieuwe thuis. Met haar man Nubar en drie kinderen bezoekt ze iedere zondag de kerkdienst in de Alliance Kerk in Purmerend.
“Mijn keuze voor Nederland komt door de liefde. Ik kwam hierheen om met mijn man te trouwen. Afscheid nemen van mijn familie in Syrië was moeilijk, maar ik verheugde me op een leven samen. Het kostte wel tijd om mijn oude leven los te laten. Purmerend voelt nu – mede door mijn gezin en een deel van mijn familie om me heen – als thuis, maar Syrië heeft nog een grote plek in mijn hart. Het grootste verschil tussen Syrië en Nederland is dat mensen hier meer op zichzelf zijn, terwijl in Syrië iedereen elkaar kent en heel open is naar anderen.
De kerk betekent alles voor me. Elke zondag gaan we met veel plezier op pad om de dienst mee te maken. De kerkgemeenschap helpt me om me hier echt thuis te voelen. We komen met allerlei nationaliteiten – Koerden, Syriërs, Libanezen, Egyptenaren en Irakezen – bij elkaar. De voertaal is daarom Arabisch. Als kinderen van God zijn we één familie, en we houden ervan om samen Hem te aanbidden. Na de kerkdienst houdt het niet op: we ontmoeten elkaar, er is een gezamenlijke maaltijd en ook daarna gaan we vaak nog samen op stap. Met hen raak ik nooit uitgepraat!”
Nigeriaan in Dubai
‘Christen zijn kun je niet alleen’
Temi Cotek (29) is geboren in Nigeria, maar woont en werkt als milieuwetenschapper in de Verenigde Arabische Emiraten. Samen met zijn vrouw Pooja (26) bezoekt hij wekelijks de diensten in de Evangelical Christian Church in de stad Dubai.
“Betere kansen op de arbeidsmarkt brachten mij naar Dubai. Het leven is hier totaal anders dan in Nigeria. Alles is goed georganiseerd, alleen al als je kijkt naar de transportmogelijkheden. Samen met Pooja woon ik in een klein appartement.
We voelen ons hier thuis, en dat is vooral te danken aan onze ‘kerkfamilie’. De kerk betekent alles voor ons. Daar voelen we ons onderdeel van het wereldwijde lichaam van Christus, zeker omdat we er iedere zondag met christenen uit meer dan veertig landen bij elkaar komen. Na de dienst eten we samen, spelen we een partijtje volleybal en doen we bijbelstudie in groepen.
De kerk en het christendom zijn hier geaccepteerd, zeker nadat de autoriteiten een ‘jaar van tolerantie tussen geloven’ hebben uitgeroepen. De kerkgemeenschap helpt me te groeien in geloof. Niet alleen op zondag maar ook doordeweeks, als we in kleinere groepen de Bijbel bestuderen. Het is belangrijk om zo’n gemeenschap te hebben, want christen zijn kun je niet alleen. Je hebt mensen om je heen nodig bij wie je terechtkunt met vragen en onzekerheden.”
Gabonees in Marokko
‘We bieden hulp aan migranten’
Reine Mbourou (31) uit Gabon is lid van de Evangelische Kerk in Rabat, Marokko. In deze kerk, opgericht in 1907, komen tegenwoordig vooral Afrikaanse studenten en migranten.
“Op mijn 21e kwam ik vanwege mijn studie van Gabon naar Marokko. Ik woon nu tien jaar in Rabat en heb mijn eigen cateringbedrijf. Het eerste jaar hier was moeilijk. Niet iedereen was altijd aardig. Sommigen noemden ons ‘de Afrikanen’. In Gabon had ik familie om me heen, hier stond ik er alleen voor. Na drie jaar ging ik me thuis voelen en ontmoette ik de Heer via mijn broers en zussen van de kerk. Zij zijn mijn christelijke familie, mijn basis, steun en toeverlaat. Er is altijd wel iemand in de kerk die me kan helpen.
Marokko is een mooi land met betere voorzieningen dan Gabon. Marokkanen zijn islamitisch, maar ze respecteren mijn christelijk geloof. Soms maken de activiteiten van de kerk hen nieuwsgierig.
Als kerk bieden we hulp aan migranten. Ik heet nieuwkomers welkom, luister naar hun vragen en denk mee over mogelijke oplossingen. We verspreiden voedselpakketten, begeleiden zieken naar een dokterspost, kopen medicijnen. Soms eten we samen met migranten of bidden we voor hen. Voor sommige kunnen we een beurs aanvragen voor een opleiding.
Ik vind het leuk om anderen te helpen. Ik hoop ooit andere migranten een baan te bieden in mijn bedrijf.”
Lees ook over de Delftse wijkgemeente Vierhoven, waar vier verschillende migrantenkerken én een Nederlandse gemeente kerken:
Tekst: Florette Koning, Tineke van der Stok |Beeld: EEAM (Marokko), privébezit (Verenigde Arabische Emiraten), Sandra Haverman
