Geloofstwijfel. Veel christenen krijgen ermee te maken. Soms gebeuren er dingen in het leven van mensen die ze aan het twijfelen maken. Voor het schrijven van mijn boek Allen die vermoeid & belast zijn heb ik diverse mensen geïnterviewd, onder meer over dit thema. Het gesprek dat ik had met Daniëlle Rebel zal ik niet snel vergeten.
Wat als het niet waar is?
Daniëlle had haar leven gebouwd op God. Ze had haar succesvolle bedrijf losgelaten om een christelijk kledingmerk te starten. Dat ging niet vanzelf, ondanks de vele investeringen was er geen kloppend verdienmodel van te maken. En ondertussen ging er in haar gezin ook van alles mis. Eerst werden haar kinderen ziek en later Daniëlle zelf.
‘Hoe kan dit nu?’, dacht ze. ‘Ik heb alles achtergelaten om U te volgen. Ik geloof in U en ik bouw op U, maar ondertussen zwijgt U …’
Geen stem
Dat was het begin van een periode van twijfel. Want wat nou als het niet waar was? Wat nou als Daniëlle alles had opgegeven voor een God die er helemaal niet is?
In de aanloop naar haar kledingmerk had ze toch echt het idee gehad Gods stem te verstaan. Diverse mensen hadden zelfs profetieën uitgesproken. Dat maakte dat ze aanvankelijk niet wilde opgeven. Totdat de tekenen stopten, en de rekeningen zich opstapelden. Geen profetieën, geen stem, geen brandende braamstruiken. Haar geloof, dat altijd rotsvast was geweest, leek als een kaartenhuis in elkaar te storten.
Betty de Bidder
In een poging dat geloof te hervinden ging ze in die periode naar een conferentie. Ze werd daar min of meer bevestigd in haar gevoel vervreemd te zijn geraakt van God. Ze deelde die gedachte in een kleine groep. “Jullie zongen over dat God zo goed en fantastisch is, maar ik weet niet of dat wel zo is. Ik weet niet eens meer of Hij bestaat.”
In een reactie daarop kwam een vrouw naar haar toe, Betty. Betty zei: “Ik ga voor jou bidden.” En dat heeft ze gedaan, ook na de conferentie bleef Betty bidden. Af en toe stuurde ze zelfs een kaartje of bloemen naar Daniëlle. Zo liet Betty haar steeds weten dat ze met haar verhaal bezig was. Dat ze het bij God bracht.
Rugdekking
Na enkele weken ontmoette Daniëlle Betty weer. Betty vroeg haar: “Ken je de wapenuitrusting?” Daniëlle antwoordde: “Natuurlijk, Efeziërs 6. Ik ken die teksten allemaal.” Betty reageerde: “Weet je welk deel van jouw lichaam niet bedekt is?” Na lang nadenken moest Daniëlle zich gewonnen geven. Betty keek haar aan en zei: “Je rug. Toen ik jou voor het eerst sprak op die conferentie ervoer ik meteen: jij hebt geen rugdekking. Dat is wat ik je gegeven heb.”
De wapenuitrusting
‘Houd stand met de waarheid als gordel om uw heupen, de gerechtigheid als harnas om uw borst, de inzet voor het evangelie van de vrede als sandalen aan uw voeten, en draag daarbij het geloof als schild waarmee u alle brandende pijlen van hem die het kwaad zelf is kunt doven. Draag de verlossing als helm en Gods woord als zwaard, dat u van de Geest ontvangt.’ (Efeziërs 6:14-17)
In gebed brengen
Door het schrijven van mijn boek, maar vooral door het spreken van mensen zoals Daniëlle, besef ik steeds opnieuw dat de kerk de plek is waar we elkaar rugdekking mogen geven. Toen Daniëlle het even niet meer wist, heeft Betty haar, door gebed, rugdekking gegeven. Het deed me denken aan het verhaal van de vier mannen en hun verlamde vriend. Ze lieten hem door het dak zakken zodat hij bij Jezus kon komen. En dan staat er in Marcus 2:5 ‘En Jezus zag hun geloof en vergaf de man zijn zonden. De man kon het zelf niet, maar zijn vrienden brachten hem letterlijk bij Jezus. En zo bracht Betty ook haar vriendin Daniëlle bij Jezus. Wat een voorbeeld! En diezelfde rugdekking mogen wij ook aan elkaar geven. Elkaar bij God brengen in gebed. Hulde aan de Betty’s uit onze kerken!
Beeld: Nienke van Denderen
