#Kerk in Actie

Toen het huis van Ivan en Valentina Scribitiko in het Oekraïnse Mikolajiv in puin werd geschoten konden ze niet anders dan vluchten. In buurland Moldavië vonden ze liefdevol onderdak. “We kunnen niet in woorden uitdrukken hoeveel deze mensen voor ons doen.”

Op het Indonesische eiland Java stappen steeds meer boeren over op biologische, duurzame landbouw. Met hulp van Kerk in Actie ondersteunt de Javaanse kerk hen daarbij, en stimuleert gemeenteleden deze lokale producten te kopen. Aanstaande zondag, Wereldvoedseldag, collecteren kerken in Nederland voor dit werk.

In de Rotterdamse wijken Spangen en Bospolder-Tussendijken is de armoede groot. Voorganger Nico van Splunter: “Ik zie dagelijks huilende mensen die niet weten of ze hun kinderen nog wel eten kunnen geven nu energiekosten de pan uitrijzen.” De kerk deelt wekelijks duizenden ontbijtjes uit op basisscholen in de buurt.

Door het wereldkampioenschap voetbal in Qatar ligt de Golfregio onder het vergrootglas. Voor miljoenen arbeidsmigranten in de steenrijke oliestaatjes is glamour en luxe niet weggelegd. Zij kunnen het hoofd nauwelijks boven water houden.

De oude Nicolai (85) en Nina (82) Cucuta uit Moldavië kunnen voor hulp alleen maar bij de kerk aankloppen. Jongeren uit de jeugdgroep helpen hen met klusjes en boodschappen. Het echtpaar is God dankbaar dat ze zo het leven weer aankunnen. 

Op welke manier zetten christenen over de hele wereld zich in voor hun omgeving? In aanloop naar 11e Assemblee van de Wereldraad van Kerken portretteert Petrus inspirerende mensen uit binnen- en buitenland. Deze week: John Probhudan Hira uit Bangladesh

Wereldwijd zijn er meer dan 100 miljoen mensen op de vlucht, een onvoorstelbaar getal. Ook in Griekenland wachten nog altijd tienduizenden vluchtelingen in grote onzekerheid hun asielprocedure af. Kerk in Actie helpt hen met voedsel, kleding, zorg, onderwijs en waar mogelijk een betere plek.

Hij woonde met zijn familie in Syrië, maar door de oorlog moesten ze op de vlucht. Ibrahim (12) woont nu met een deel van zijn familie op Lesbos. Zijn moeder bleef achter in Syrië. “Bijna mijn hele leven is het al oorlog. Hier op Lesbos zijn we ook niet welkom. Ik mis mijn moeder enorm. Kon ik haar maar even knuffelen.”

Het kerkelijk leven op een laag pitje en nauwelijks onderlinge samenhang. Zo trof Anatoliy Domansky de gemeente in Trybokivtsi aan toen hij er voorganger werd. Met hulp van Kerk in Actie richtte hij een jongerencentrum op, het begin van grote verandering in het Oekraïense dorpje.