God is vaak degene die ons onderbreekt. Om ons van al het vele terug te roepen naar het ene. Dat wat er echt toe doet. Dat is een beweging in onszelf die nodig is. Marta en Maria zijn daarom misschien eerder wijzen in geloof dan twee verschillende gelovigen: werken en ontvangen. Als God mensen onderbreekt of roept, klinkt hun naam altijd dubbel. Onder het ene wat nodig is, wordt zo een dikke streep gezet. Hou toch op Marta! Eén gerecht is vandaag ook prima, beter nog: één woord van mij is genoeg om van te leven. Zo moet Marta in ons onderbroken worden om Maria te zijn. Van daaruit worden woord en daad geboren die in Marta en Maria op weg gaan.
Vraag
Is er in jouw leven nog ruimte voor onderbreking? Wat zou je daarvoor kunnen schrappen uit je agenda?
