Dat God ook moeder is, is geen nieuw idee. Het kleine, afhankelijke wezentje dat niet meer in haar eigen bed wil slapen laat Gertine Blom daar iets van zien.
Na alle drukke voorbereidingen en pogingen om de vele vieringen in de paascyclus onder controle te houden, werd Gertine Blom tijdens de Paaswake onverwacht overvallen door haar eigen ontroering. ‘God breekt in.’
Gertine Blom komt als dorpsdominee in situaties terecht waarin het heilige en de humor elkaar niet veel ontlopen. Ze dompelt zich er graag in onder.
Er was één moment in het afgelopen jaar waarin Gertine Blom voor haar gevoel heel dicht bij het Koninkrijk van God was. En nee, het was niet in een kerk.
Denken en doen. Lichaam en ziel. Het vieren van het avondmaal is een onmisbare aanvulling op de woorden die we horen in de kerk, vindt Gertine Blom.
Soms vergeet Gertine Blom dat we allemaal mens voor God zijn. Gelukkig stuurt God af en toe een vreemdeling op haar pad die haar de ogen opent.
Een kerk zou net als je eigen huis een thuis moeten zijn, vindt Gertine Blom. Waar je je op je gemak voelt en waar je schouders als vanzelf ontspannen.
Het verhaal van Abraham en Sara is niet alleen een verhaal van toen, maar juist ook een verhaal van nu, weet Gertine Blom. Op reis gaan zonder precies te weten waar je uitkomt, maar met het besef van de God die meegaat.
Gertine Blom las het boek ‘Het zoutpad’, over uitzichtloosheid en geploeter, maar ook over een helende hoop. Het brengt haar in gedachten terug bij de zomer dat ze zelf met een backpack vol kampeerspullen over de bergen trok.
Gertine Blom noemde zich altijd een ‘echt stadsmens’. Maar na drie maanden als dorpsdominee beseft ze dat dat wel meevalt.
