Dertigers hebben behoefte aan rust, ritme en een vaste basis, ziet ds. Gertine Blom. Maar tegelijkertijd moeten ze niets van strikte regels hebben. “Er zit een paradox in mijn generatie.”
De kerk als plaats waar niet elke week alles nieuw is, waar niet steeds het wiel opnieuw wordt uitgevonden. Een plaats waar je kunt invoegen, landen en aarden. Voor Gertine Blom voelt dat als een geschenk.
Gertine Blom las het boek ‘Het zoutpad’, over uitzichtloosheid en geploeter, maar ook over een helende hoop. Het brengt haar in gedachten terug bij de zomer dat ze zelf met een backpack vol kampeerspullen over de bergen trok.
Het kerkenwerk kan een monster zijn, ongrijpbaar en altijd hongerig, ziet dominee Gertine Blom. Er is altijd méér te doen.
De maaltijd van de Heer kan ongemakkelijk en plechtig voelen, maar zodra kinderen eraan meedoen verandert de sfeer, is de ervaring van Gertine Blom.
Soms vergeet Gertine Blom dat we allemaal mens voor God zijn. Gelukkig stuurt God af en toe een vreemdeling op haar pad die haar de ogen opent.
Dat God ook moeder is, is geen nieuw idee. Het kleine, afhankelijke wezentje dat niet meer in haar eigen bed wil slapen laat Gertine Blom daar iets van zien.
Na alle drukke voorbereidingen en pogingen om de vele vieringen in de paascyclus onder controle te houden, werd Gertine Blom tijdens de Paaswake onverwacht overvallen door haar eigen ontroering. ‘God breekt in.’
Gertine Blom komt als dorpsdominee in situaties terecht waarin het heilige en de humor elkaar niet veel ontlopen. Ze dompelt zich er graag in onder.
Er was één moment in het afgelopen jaar waarin Gertine Blom voor haar gevoel heel dicht bij het Koninkrijk van God was. En nee, het was niet in een kerk.
