Deze overdenking komt uit de tweede aflevering van 'Petrus in het land' (27 februari, KRO-NCRV). De hele aflevering terugkijken? Ga dan naar NPO Start.
'We zijn in de kerk onderweg naar Pasen. En we staan stil bij de weg die Jezus ging. Zijn weg, zo gaat het verhaal, begint in de woestijn. Bijbels gesproken dé plek waar je op je zelf wordt teruggeworpen. In de woestijn is het allemaal onzeker, zonder houvast. Het is er niet altijd duidelijk welke kant je op moet.
Ik ervaar deze coronatijd een beetje als een woestijntijd. Het is veel ingewikkelder geworden om mijn werk als dominee te kunnen doen. Ik mis de spontane gesprekken met mensen in de wandelgangen, op de zondag, aan de vergadertafel door de week. Het voelt zo leeg dat we als gemeente niet bij elkaar kunnen komen om samen te zingen, of te eten. Ik maak me af en toe zorgen hoe we de verbondenheid met elkaar levend en levendig kunnen houden.
De woestijnverhalen in de Bijbel vertellen echter dat woestijntijd geen verloren tijd hoeft te zijn. Het is ook de plek en het moment om na te denken. De covid-pandemie heeft veel van het normale leven stil gelegd. Maar ik zie dat er tegelijkertijd heel veel creativiteit wordt geboren en dat mensen allerlei initiatieven nemen om verbinding te zoeken met elkaar.
Zelf ben ik in deze periode, veel bewuster dan anders, de stilte gaan waarderen. Door de week is de stilteruimte van deze kerk open voor wie er een kaarsje wil aansteken of de schilderijen wil bekijken. Ik vind het dan heerlijk om hier zomaar rustig te vertoeven. En soms even een verbondenheid te ervaren die ik dan maar duidt met de Eeuwige, met God.
Dat doet me denken aan een ander moment op de weg van Jezus. We lezen in deze weken onderweg naar Pasen ook een verhaal dat hij met een paar leerlingen de berg op gaat om er te bidden. Bijbels gesproken zijn bergen de plekken waar ontmoeting met God plaatsvindt. Bergen verbinden aarde en hemel, tijd en eeuwigheid.
De berg staat symbool voor het even uitgetild worden boven mezelf. Het gebeurt me soms bij mooie muziek, of een indrukwekkende ontmoeting met iemand, of in het gevoel van verbondenheid wanneer we ons met elkaar ergens voor inzetten. In elk geval is het een ervaring die boven mijzelf uitstijgt. En die vaak een tijdje doorwerkt, ook als de dagelijkse dingen de aandacht weer vragen. Dat maakt zo’n 'bergmoment' voor mij belangrijk. Om het in woestijntijd uit te houden, vol te houden.
Heb jij ook zo’n berg, waar jij midden in de woestijn jouw inspiratie vindt? Het hoeft helemaal niet iets groots of meeslepends te zijn. Maar ik wens je in elk geval toe dat het je moed geeft om vol te houden bij de dingen van alledag. En dat het je misschien zelfs op weg helpt om deze woestijntijd van de covid-pandemie te gebruiken ten goede, voor jezelf, voor de mens die op jouw pad komt.'
Tip: beluister ook het lied dat in deze aflevering werd gezongen:
