“Eigenlijk is Rina de modernste van de ouderen en ben ik de conservatiefste van de jongeren”, lacht Celina halverwege het gesprek. Tijdens hun reis naar Zuid-Afrika, afgelopen zomer (zie kader), ontdekten ze een gedeelde voorkeur voor stilte en bezinning. Rina: “Die Afrikaanse diensten leken af en toe wel een cabaretshow! Gelukkig was er ook tijd om samen Taizé-liederen te zingen en tot rust te komen.” Die ruimte voor bezinning is er ook tijdens de diensten in de Protestantse Gemeente Oost-Souburg. Celina: “We zijn vaak even stil na de preek. Als je net de woorden van God hebt gehoord, mag je best even de tijd nemen om dat op je in te laten werken.”
|
Celina & Rina |
Verschillende achtergronden
Ondanks hun overeenkomsten is de achtergrond van de beide vrouwen erg verschillend. Rina moest als kind elke zondag twee keer naar de kerk. “Ik had vroeger niet zo veel te vertellen. We gingen gewoon naar de kerk, we baden voor het eten, we lazen elke dag uit de Bijbel … Dat was vanzelfsprekend. Pas toen ik op mijn negentiende het huis uit ging, was ik helemaal vrij om te doen wat ik wilde.”
Celina reageert: “Wíj hadden vroeger zelfs geen bijbel in huis. Pas toen ik als lector af en toe uit de Bijbel moest lezen tijdens de kerkdienst, hebben mijn ouders er één aangeschaft.” Geloven is voor haar generatie verre van vanzelfsprekend. “Veel van mijn leeftijdsgenoten hebben helemaal níets meegekregen als het gaat om geloof. Soms werden ze zelfs ontmoedigd om er iets mee te doen. Maar ik denk niet dat dat erg is. Nu het ‘moeten’ eraf is, zijn veel jongeren juist geïnteresseerd in God en in geloof." Ook Rina is ervan overtuigd dat ‘moeten’ geen goede motivatie is om naar de kerk te gaan. “In de loop van de tijd ben ik minder kerkdiensten gaan bezoeken, maar daardoor ging ik niet minder geloven. Misschien zelfs wel meer: ik ben nu spiritueler dan ik was.” Toch is de kerk belangrijk voor haar. “Ik vind het fijn om ergens bij te horen, bovendien levert de kerk veel sociale contacten op.” Celina vult aan: “En je kunt elkaar binnen de gemeente ook motiveren om je geloof uit te oefenen. Daar vind ik die reis naar Zuid-Afrika een goed voorbeeld van. Als je niet aangesloten bent bij een kerk, is het lastiger om actief bezig te blijven met het geloof.”
Grijze hoofden
Celina voelt zich thuis in de gemeente in Oost-Souburg, maar ziet als jongere wel veel grijze hoofden om zich heen. “We zijn een heel oude gemeente: soms zijn mijn ouders na mij de jongsten in de kerk.” Haar houding ten opzichte van de ouderen in de kerk is in de loop van de tijd veranderd. “Als kind moesten we met Pasen bij ouderen langs die naar de kerktelefoon luisterden. Op zich heel goed, maar op dat moment vond ik die oudere mensen eigenlijk best eng.” Die afstand is nu minder. “Als je wat meer gaat doen in de kerk, is het makkelijk om met anderen in contact te komen. Dat merk ik bijvoorbeeld nu ik lector ben.”
Geloof als houvast
Op de vraag hoe ze God zien, blijft het even stil. “Ik vind dat God soms wat te veel als ‘persoon’ wordt voorgesteld”, zegt Celina. “Ik zie God in al het goede dat er is, in alle liefde. In Jezus kwam die liefde maximaal naar voren.”
“Ik geloof ook niet in God als ‘man op een wolk’”, reageert Rina. “God is onvoorwaardelijke liefde. Hij is in mij, naast me, voor me … Het geloof is echt mijn houvast, ik zou niet zonder geloof kunnen leven.” Celina: “Dat is precies waar veel jonge mensen naar op zoek zijn, naar een soort houvast. Zeker als mensen kinderen krijgen: dan willen ze te midden van een hoop kwade dingen in de wereld toch ook wat hoop meegeven. Ik zie bij mijn generatie veel nieuwe ruimte voor God en geloof.”
In de rubriek 'Jong & oud' vertellen een jongere en een oudere uit dezelfde gemeente wat hen bindt en wat ze zoeken in de kerk.
Foto: Ton Stanowicki
