‘Duiven is tot voor kort een groeiplaats, een soort overloop van Arnhem. Mensen kwamen overal vandaan, bijna iedereen was vreemd en nieuw voor elkaar. Er ontstond een open gemeenschap met jonge gezinnen. Eenmaal volwassen zwermden kinderen uit, ouderen bleven soms eenzaam achter. Dat bracht behoefte aan verbinding, koffiedrinken, ontmoeting, maaltijden.
Als protestantse gemeente zijn we daarom in het winkelcentrum een herberg gestart. Maar toen kwamen de lockdowns. De eenzaamheid, verkilling, zelfs polarisatie in de samenleving werd hier in Duiven ook merkbaar. Hoe krijgen we mensen nu met elkaar verbonden? Met elkaar aan tafel en aan de koffie?
In onze gemeente lezen we dit jaar het Lucasevangelie. Daarin gaat het ook telkens over vooroordelen, over mensen die elkaar de maat nemen. Jezus gaat daar dwars tegenin. Hij zoekt mensen die met de nek worden aangekeken juist op. Zo zijn er talloze verhalen waarin Jezus de maaltijd deelt met tollenaren, de gehate ambtenaren die de belasting inden voor de Romeinse bezetters, en ondertussen wat in hun eigen zak stoppen. Zoals Zacheüs. Het weerhoudt Jezus er niet van met hen om te gaan. Er zijn er zelfs die zijn leerlingen worden, zoals Matteüs.
Jezus ziet ook deze gehate tollenaren als mens. Jezus, geboren in een voerbak voor beesten in een stal, is zelf vertrouwd met armoede. En Hij kent het gevoel dat er op je neergekeken wordt omdat je in het achterland woont. Omdat je geen snelle carrière hebt, niet veel geld, een opleiding. Of juist omdat je het wél hebt gemaakt, maar op een manier waar mensen hun oordeel over hebben, zoals die tollenaar, de bureaucratische ambtenaar, de egoïstische consultant, de escortdame, de gierige ondernemer.
Jezus kan erover meepraten. Hij zoekt de verschoppelingen op. Hij heeft lak aan alle vooroordelen. Zo bouwt Hij bruggen. En anderen vinden daar weer van alles van. Ja, ja, eerst ons toeslagen door de neus boren, ons in de schulden werken en onze kinderen weghalen en nu mooi weer spelen bij Jezus!?
Nederland is een land vol oordelen en elkaar afrekenen geworden, we missen de warmte van ontmoeting en begrip. Polarisatie is ons gaan verscheuren. In Duiven proberen we dat te doorbreken: samen aan tafel! Afgelopen winter en voorjaar hebben we hier 50 vluchtelingen geherbergd. Sindsdien is de kapel vaak open. Daarna zijn we met maaltijden begonnen. We eten samen, Nederlanders met Oekraïners, met Syriërs, Armeniërs, Iraniërs, mensen overal vandaan.
We zoeken de ontmoeting en zo leren we van elkaar. We hopen op een warme winter. Met elkaar zoeken we wat we in elkaar nodig hebben. En zo zit Jezus stiekem bij ons aan tafel.’
Deze overdenking was te zien in een aflevering van Petrus in het land (28 oktober 2022). Luister ook het lied uit deze aflevering:
