Juist in die stilte komen de waaromvragen.
Waarom overkomt ons dit?
Waarom laat God dit toe?
Waarom mochten we ons kindje niet leren kennen?
Die vragen kunnen voelen als pijlen die afketsen op een gesloten hemel. Het kan lijken alsof God zwijgt. En toch: die vragen mogen er zijn. Ze horen bij rouw, ze horen bij liefde. Zelfs Jezus stelde een waaromvraag in zijn diepste lijden: “Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?” (Matteüs 27:46) Hij, de Zoon van God, kende het gevoel van verlatenheid. Hij wist wat het is om pijn te dragen die geen woorden kent. Juist daarom mogen wij weten dat onze vragen en tranen veilig zijn bij Hem. God kan onze pijn verdragen. Hij vangt onze tranen op (Psalm 56:9). Hij is niet ver weg, maar dichtbij in ons lijden.
Elk leven telt
Geloof neemt het verdriet niet weg en verklaart niet altijd het waarom. Maar het kan wél houvast bieden als alles wankelt. Als je zelf het licht niet meer ziet, mag je weten: God ziet jou. Hij draagt je, zelfs als je dat niet voelt. Juist als je niet begrijpt waarom het leven zo’n pijn doet, mag je erop vertrouwen dat je niet alleen bent.
In de Bijbel lezen we hoe God betrokken is bij elk leven, zelfs bij het leven in de moederschoot: “U hebt mij geweven in de buik van mijn moeder.” (Psalm 139:13) Dat betekent dat het leven van jouw kindje gekend en geliefd was – ook al heeft het geen ademgehaald op deze aarde. Elk leven telt in Gods ogen.
Rouwen om een miskraam of stilgeboorte vraagt tijd, ruimte en erkenning. Je mag rouwen, ook als anderen het moeilijk vinden om er woorden aan te geven. Jij bént ouder, en dat blijf je – hoe pril het leven ook was. Je mag verdrietig zijn, boos of verward. En je mag troost zoeken bij God. Hij weet wat het is om pijn te zien, om verlies te voelen. En Hij is erbij. God zelf is ook bekend met het overlijden van een geliefd Kind.
Drie troostende tips
1. Ruimte voor rituelen, ook als er niets tastbaars is
Ook als je kindje niet levend geboren is, kun je wél gedenken. Steek een kaarsje aan op de uitgerekende datum, geef je kindje een naam, schrijf een brief of maak een gedenkplekje thuis. Rituelen geven vorm aan liefde en gemis. Lees een psalm, luister naar troostende liederen of maak een afspeellijst die je bemoedigt in tijden van verdriet.
2. Deel je gevoelens in gebed, ook als het stil voelt
Je mag boos zijn, verdrietig of teleurgesteld in God. Vertel Hem hoe je je voelt, al is het maar met een zucht of stilte. God verlangt geen perfecte woorden; Hij kent je hart en blijft trouw, ook als jij Hem even niet ervaart. Hij vangt iedere traan op.
3. Zoek steun, ook als je denkt het alleen te moeten doen
Rouw is persoonlijk, maar samen maakt vaak het verschil. Je hoeft dit niet alleen te dragen. Praat met iemand die ook verlies kent, of zoek hulp bij iemand die oog heeft voor zowel je geloof als je verdriet.
Annemarie schreef voor Petrus verschillende artikelen met tips over het omgaan met verlies na een miskraam of stilgeboorte:
