Het boek van verwondering is de Nederlandse vertaling van The book of Belonging. De kinderbijbel is geschreven door Mariko Clark, een Japans-Amerikaanse auteur. Op een dag vraagt een van haar dochters: “Houdt God meer van jongens dan van meisjes?” Dan blijkt dat in haar kinderbijbel maar twee verhalen over vrouwen staan. Clark besluit een bijbel te maken waar niet alleen haar dochter zich in kan herkennen, maar kinderen van over de hele wereld. Want als het gaat om de liefde van God, hoort iedereen erbij, vindt ze.
Je bent geliefd, je geeft vreugde
God is blij met mij, maar dat vergeet ik vaak. Ik vertel mezelf dat ik nooit alles goed kan doen, dat ik altijd iemand teleurstel. De verhalen in dit boek gaan ook vaak over mensen die worstelen – en over hoe God hen helpt. Sarah is wanhopig en ongeduldig, en probeert zelf te pakken wat God haar wil geven. Mozes is onzeker. Mirjam is bang. Maar deze bijbel zet onze gedachten en oordelen tegenover wat God over ons denkt en zegt. We zijn geliefd en we geven vreugde.
Je hoort erbij
Ook in de tijd van de Bijbel hadden veel mensen duidelijke ideeën over wie erbij horen en wie niet. Maar in de verhalen wordt duidelijk dat het bij God niet alleen om de ‘helden’ draait. Wil niemand iets van je weten? Voel je je onbelangrijk? Er is iedereen een speciale plek bij God. 'Wees niet bang', zegt een stem tegen Hagar en Ismaël als ze naamloos en vergeten door de woestijn strompelen. ‘Til je zoon op en houd hem stevig vast. Ik heb grote plannen voor hem.’ Ook als je je verloren en eenzaam voelt zegt God: ‘Je hoort erbij’.
Poëtisch en positief
De bijbel is meer gericht op identiteit dan op moraal. Je leest dus veel over de emoties en worstelingen van de mensen en over de gedachten die God over ons heeft. Er is veel aandacht voor sfeer. De teksten - poëtisch en veelal positief - zijn geïnspireerd op verhalen uit de bijbel, geen letterlijke vertalingen.
Mooi om te zien
Het is altijd fijn als een boek ook mooi is om te zien. Dit exemplaar kun je zonder schaamte op je eettafel laten liggen. De warme, rijk geïllustreerde kaft sluit aan bij de illustraties binnenin. Soms geven die het verhaal weer, andere keren lichten ze de emoties van de mensen uit. Woede en verdriet, of juist het volste godsvertrouwen: “Als God zegt dat ik dit kan, dan doe ik het,” aldus Maria. Er is in de 42 verhalen ook opvallend veel aandacht voor vrouwelijke personages, en na veel van de hoofdstukken volgt een contemplatieve opdracht voor kinderen.
Stapstenen in de modder
Het lijkt mij mooi als onze zoons dit boek lezen in hun tienerjaren. Op momenten dat ze worstelen met zichzelf en met onvermijdelijke onzekerheden, of als ze worstelen met God. Dat ze dan kunnen horen dat ze geliefd zijn door God en dat wat ze ook doen, God vreugde in ze vindt. Of zoals het boek zegt: “Dat de namen die God ze geeft schuilplaatsen worden, stevige stapstenen in de modder, lichtjes die het naderende donker verdrijven.”
