De preekvoorzieners: ‘Fijne predikant! Wanneer komt-ie weer?’

‘Je moet niet bang zijn om de telefoon te pakken’

Hielkje van den Berg (69) is preekvoorziener in de Protestantse Gemeente Joure

“Ik draai al heel lang mee in het kerkelijk werk en weet hierdoor aardig van de hoed en de rand. Dat komt goed van pas in mijn rol als preekvoorziener. Je moet niet bang zijn om de telefoon te pakken of iemand te woord te staan. Toen deze rol vrijkwam, wilde ik ’m dan ook graag vervullen. Ook omdat mijn man al de technische preekroosters maakte.
Het is echt een regelfunctie, je moet het leuk vinden om te organiseren. Ik doe veel per e-mail: het afstemmen met de gastpredikant en het doorsturen van de liturgie naar onder meer de organist en het beamteam. Je moet wel echt op tijd beginnen, want predikanten zijn snel volgeboekt. 
Als het lukt om het rooster goed te vullen, geeft dat echt een kick. Dat gaat niet altijd makkelijk. Zo heb ik voor een zondag in de zomerperiode wel 23 mensen benaderd die allemaal niet kunnen. Dan geef ik het op en leg ik het terug bij de kerkenraad. Het is een bescheiden taak, maar wel eentje die me veel voldoening geeft. En dat komt vooral door het goede contact met de predikanten en de korte lijntjes.”

Lees ook deze eerdere artikelen over de uitdagingen van de preekvoorziening:

 

‘Er is behoefte aan verscheidenheid’

Bart Jan Modderman Jansen (73) is preekvoorziener van de Protestantse Gemeente Doorwerth-Heveadorp.

“Onze predikant heeft een aanstelling voor 50 procent. Voor de overige diensten moet ik een gastpredikant zoeken. Bijzondere predikanten leg ik al twee jaar van tevoren vast, anders zijn ze volgeboekt. Dat betekent dat ik direct in de eerste twee weken van januari ga rondbellen. Onze gemeente is een vrijzinnig oecumenische en pluriforme gemeente. De leden hebben behoefte aan verscheidenheid. Daar hou ik goed rekening mee als ik gastpredikanten zoek.
Deze rol past me goed, want ik heb een brede maatschappelijke interesse en kom uit een oecumenisch nest. Mijn vader was een organist die zowel in katholieke als protestantse vieringen speelde. En mijn moeder zong solo in diverse kerken.
Als predikanten ziek worden en even uit de running zijn, stuur ik altijd een kaart. Dat wordt gewaardeerd: als ze weer beter zijn, laten ze me vaak weten dat ze weer beschikbaar zijn. Het mooiste vind ik het als mensen na afloop van een viering zeggen: ‘Het was een fijne predikant, wanneer komt-ie weer?’ Dan weet ik dat ik mijn werk goed heb gedaan.”

‘Deze taak is echt verbonden met mijn geloof’

Gerdine de Bloeme (52) is preekvoorziener van de protestantse wijkgemeente Dorpskerk in ’s-Gravenzande.

“Ik heb de rol van preekvoorziener altijd een mooie taak gevonden, omdat het verdieping geeft. Het betekent veel meer dan een rooster vullen: je moet nadenken of iemand bij jouw gemeente past. Daarom verdiep ik me eerst in de gastpredikanten, door bijvoorbeeld eerdere preken terug te luisteren. Het is een verantwoordelijke taak, jij bent degene die inschat of de persoon de juiste boodschap in de gemeente brengt. In die zin is deze taak ook echt verbonden met mijn geloof. 
Ik ben anders gaan luisteren. Dat – samen met het prettige contact met de predikanten – voelt als een verrijking. Bovendien leef ik intenser naar de zondag toe doordat ik vooraf al met de dienst bezig ben via de liturgie. 
Anderzijds drukt de verantwoordelijkheid van deze rol ook weleens op me. Als een predikant bijvoorbeeld ziek wordt en ik een noodgreep moet doen, zit ik wel wat gespannen in de kerk. Bang dat het niet uit de verf komt. Maar iemand zei eens tegen me: ‘Het belangrijkste is dat het Woord heeft geklonken.’ Dat relativeert.”

 

Tekst: Annemarie van den Berg-Nap | Foto’s: Marjan van der Meer | 4 jan 2024