Vorige week hebben we Pasen gevierd. De vrouwen vonden het lege graf en ze gingen het direct aan de leerlingen vertellen. “Hij is weg, het graf is leeg!” Ook in het Johannesevangelie lezen we hierover: Maria Magdalena roept in paniek Petrus en Johannes erbij. Met elkaar hollen ze terug en kijken ze in het lege graf.
De leerlingen gingen terug
En dan staat er een zinnetje waar ik mij altijd weer over verbaas: ‘De leerlingen gingen terug naar huis’ (Johannes 20:10). Ja, het staat er echt. Ze keken in het graf. Zagen dat het leeg was… en toen gingen ze weer. Ja Maria, die stond daar nog te huilen. Maar Petrus en Johannes gingen naar huis. Deed het ze niets? Waren ze dan niet onder de indruk? Of waren ze gestoord tijdens de maaltijd en wilde ze graag de rest nog opeten? Waren ze bezig met een klusje en moest het worden afgemaakt? Was er net voordat ze deur uitgingen nog geroepen: “Wel snel weer terug zijn hè!” We weten het niet. Want het staat er niet. We weten alleen dat ze weer teruggingen. Terug naar huis
Terug vanaf het graf
In gedachten zie ik ze dan staan. De nabestaanden tijdens een begrafenis. Vaak blijven ze als laatsten bij het graf om nog afscheid te nemen. Dan volgt er nog een ontmoeting met koffie. Maar langzaam verdwijnt iedereen en dan, dan moet je weer naar huis. Dan kom je thuis en voelt het echt anders, je voelt een lege plek.
Een veilig thuis
Terug naar huis vanaf het graf. Misschien bent u die weg ook al eens gegaan. Maar bij deze woorden moet ik er ook aan denken hoe fijn het soms kan zijn om weer naar huis te gaan. Als je een echt thuis hebt. Een plek waar je tot rust kunt komen. Misschien wel uit kunt huilen. Het kopje thee, de koffie die op je staat te wachten. De leerlingen gingen terug naar huis. Na dat indrukwekkende beeld van het lege graf. Terug naar huis. Naar de veiligheid en de geborgenheid. Ja, dat kan ik wel begrijpen. Ik hoop dat er iemand was om ze op te vangen. Dat zullen ze nodig hebben gehad. Terug naar huis, vanaf het geopende graf. Het graf van Jezus. Jezus, die ook wel eens sprak over huizen. Je moest je huis bouwen op een stevige rots. En Hij zou zelf zorgen voor een veilige woning, een veilig thuis bij Zijn Vader.
Thuiskomen bij God
Zouden Petrus en Johannes soms meer gezien hebben dan wij in eerste instantie denken? De steen is van het graf. Het graf is leeg. Het is Pasen geweest. De deur naar God is opengezet. Dankzij Jezus’ offer mogen we weer thuiskomen bij God. En ze kijken in het graf, en ze weten het. We kunnen naar huis.
Ik kom bij U thuis
Daar gaan ze. De leerlingen gingen terug naar huis. En onderweg hoor ik ze Psalm 4 zingen:
“Ik kan gaan slapen zonder zorgen,
want slapend kom ik bij U thuis.
Alleen bij U ben ik geborgen.
Gij doet mij rusten tot de morgen
en wonen in een veilig huis.”
Deze overdenking was eerder te zien in Nederland Zingt (27 april 2025)
Fotografie: Xander de Rooij
