21 jaar oud is hij en vorige maand leerde ik hem kennen. Hij sprak me aan na een dienst met een duidelijke vraag: ‘Kan ik hier gedoopt worden?’ Hij is één van de vele twintigers met wie ik de afgelopen periode rondom de Noorderkerk in Amsterdam in contact ben gekomen. Twintigers die volstrekt seculier zijn opgegroeid. Van huis uit hebben ze niets meegekregen over God, geloof, Bijbel. Maar om verschillende redenen hebben ze daar nu wel belangstelling voor. De één nog aarzelend, de ander onderzoekend en weer een ander toe aan volgende stap. Een stap van toewijding, van overgave aan God. ‘Kan ik gedoopt worden?’
Nieuwe richting
Het verwondert mij. Na een jarenlange tendens van mensen die kerk en geloof vaarwel zeggen, lijkt nu een nieuwe tendens zichtbaar. Veel jongeren lopen aan tegen de grote problemen in deze wereld, of tegen de hoge druk die er op hen wordt gelegd, of tegen een leeg leven waarin ze de schijn ophouden gelukkig te zijn. Ze ontdekken dat ze op een bepaalde manier verdwaald zijn. Ze weten niet waar het met de wereld en met henzelf naartoe gaat. En het geloof in God geeft nieuwe richting aan hun bestaan.
Het verlangen naar de doop is daar een prachtig teken van. De doop symboliseert namelijk de overgang naar een nieuw leven. Wij gaan onszelf niet redden, maar in de overgave aan God worden we gered, ontvangen we een nieuw leven, krijgt ons leven nieuwe richting.
Dus, ‘ja’, zo zei ik tegen hem: ‘Ja, hier kun je gedoopt worden!’ En we hadden er een prachtig gesprek over. Een gesprek over vastlopen en nieuwe hoop zien gloren. Een gesprek over God die verrassend zijn leven binnen was gekomen en alles op zijn kop had gezet. Positief op zijn kop gezet. Want als je jezelf niet kunt redden, dan moet je het aandurven om om hulp te vragen.
Ds. Dick Wolters is pionier in de Noorderkerk in Amsterdam.
