O diepe nacht die ons omringt,
de wereld in uw duister dwingt,
het licht van Christus kleurt de lucht,
Hij komt, Hij jaagt u op de vlucht.
De aarde die in 't donker lag,
komt in zijn zonlicht aan de dag.
Alles krijgt kleur en glans en licht
in 't stralen van zijn aangezicht.
U Christus kennen wij alleen,
U zoekt ons zingen, ons geween.
Zie ons in eenvoud voor U staan,
o Heer, neem onze harten aan.
Zoveel is zwart van kwaad en pijn.
Maak door uw licht de wereld rein.
O ster die in de hemel staat,
verlicht ons met uw licht gelaat.
Aan God de Vader in zijn troon,
en aan zijn eengeboren Zoon,
zij met de Geest wiens troost ons leidt,
de lof en eer in eeuwigheid.
Tekst: Aurelius Prudentius Clemens – ‘Nox en tenebrae et nubila’
Vertaling: Jan Willem Schulte Nordholt
Melodie: voormiddeleeuws?/Worcester 13e eeuw
Vertaling: © Interkerkelijke Stichting voor het Kerklied (ISK)
Koor o.l.v. Rineke de Wit
Piano: Denise Brand
Viool: Judith van der Klip
Cello/ bas: Luca Genta
Percussie/ altviool: Frank van Essen
Arrangement en muziekproductie: Frank van Essen
Toegelicht: O diepe nacht die ons omringt
(door dr. Oane Reitsma, medewerker Spiritualiteit en Eredienst Dienstenorganisatie PKN)
Stille Zaterdag
Stille Zaterdag is de dag van wachten en stilte, waarna plotseling blijkt het duister van de Goede Vrijdag voorgoed is omgekeerd in het onverwachte licht van de Paasmorgen. Dit lied zinspeelt op dat aanbrekende licht, terwijl het nog duister is. Zodoende past het het best in de liturgie van de Stille Zaterdag, kort voordat het licht aanbreekt en de Paaskaars binnengedragen wordt.
Oud lied
Het lied is in zijn Latijnse vorm zeer oud en werd gezongen in de liturgie van het vroege morgengebed, vóór zonsopgang. De melodie komt eveneens uit de vroege kerk en heeft zijn wortels in de gregoriaanse kerkmuziek. Het lied heeft daarmee een heel specifiek karakter en mag met soberheid gezongen worden, zodat de aandacht volledig op de tekst komt te liggen.
Gezicht van Christus
In de opgaande zon wordt het gezicht van Christus herkend, die sinds de eerste Paasdag altijd over ons opgaat. Iedere dag weer. Heel de wereld kleurt er sindsdien anders van. En er is geen plek op de aarde die niet door dat licht beschenen wordt; heel de schepping staat in het licht van de opstanding.
Eenvoud
De ‘ik’-persoon, degenen die het zingen, belijden dat zij God alleen kennen door Christus. Christus is de mensgeworden God, die daardoor ‘ ons zingen, ons geween’ verstaat, meer dan wie ook. Zij staan in het overweldigende licht als kwetsbare mensen voor God en vragen Hem hun in hun eenvoud te zien en aan te nemen als zijn mensenkinderen. Een gebed van verootmoediging als het ware.
Afsluiting
De morgenster aan de hemel in de nog duistere nacht, aloud beeld van Christus, is het lichtpunt van hoop dat het komende licht heel het mensenleven rein maakt. Het lied eindigt met de lofprijzing op de drie-ene God.
