Neem mij aan zoals ik ben,
wek in mij wie ik zal zijn,
druk uw zegel op mijn hart en leef in mij.
Vertaling: René van Loenen
Toegelicht: Neem mij aan zoals ik ben
(door Ds. Oane Reitsma, predikant van de Protestantse Gemeente Enschede)
Een lied van overgave
Bijna pretentieloos is het, dit eenvoudige lied bestaande uit drie simpele regels. Het heeft de vorm van een kernvers: één kernachtige gedachte die je door het herhalend te zingen jezelf eigen maakt, die je verinnerlijkt. Het werkt dus als een meditatie. Daarmee is het tegelijkertijd ook een lied van overgave, want met meditatie geef je jezelf over aan het grotere geheel waar je deel van uitmaakt. Of theologisch gezegd: door innerlijke rust word je je bewust van je afhankelijkheid van God de Schepper. Het lied moet dan ook herhaald worden gezongen. Niet ‘netjes’ drie keer achter elkaar, maar net zo lang tot het in je hart zit, zoals met liederen uit Taizé of – zoals in dit geval – de Iona-gemeenschap.
'Door innerlijke rust word je je bewust van je afhankelijkheid van God de Schepper'
Drie regels: drie meditaties
De drie gedachten uit de drie afzonderlijke regels, die inhoudelijk op elkaar voortbouwen, maak je je een voor een eigen en iedere keer dat je het vers herhaalt kun je weer je aandacht verleggen naar één van de andere. De eerste meditatie is ‘Neem mij aan zoals ik ben’. Deze wijst zowel op God die iedereen in zijn eindeloze barmhartigheid accepteert als zijn mensenkind, ongeacht wie je bent en hoe je eruitziet. Maar tegelijkertijd zegt die eerste regel dus iets over de ‘ik’ en mijn relatie met God, namelijk dat ik mij geaccepteerd mag weten. Dat is een bevrijdend besef. Zo ook de tweede regel, ‘wek in mij wie ik zal zijn’. Deze beoogt dat ik tot verwerkelijking kom van hoe ik bedoeld ben: als volledig, bloeiend mensenkind van God met al haar gaven en mogelijkheden. De derde regel drukt het gevoel uit dat God als schepper in het hart van zijn schepselen leeft, in ons eigen hart. Wij zijn deel van Hem. Zingendeweg maak je je dus niet alleen de melodie en tekst eigen, maar vooral de diepte van de inhoud van de tekst.
'Zingendeweg maak je je de diepte van de inhoud van de tekst eigen'
Lied voor de Stille Week?
Het moment in de liturgie of in het kerkelijk jaar dat een lied gezongen wordt, bepaalt hoe we een lied verstaan. De suggestie bij dit lied is om het ‘bij een moment van toewijding’ te zingen, bijvoorbeeld als de gemeente naar voren loopt om de eucharistie te ontvangen of bij geloofsbelijdenis, of ‘simpelweg om onszelf aan God op te offeren aan het einde van een liturgische samenkomst of andere geloofsontmoeting’. Het lied zou ook gezongen kunnen worden bij de voorbeden, bijvoorbeeld als keervers na iedere bede, want wij leggen niet alleen ons eigen bestaan in Gods hand, maar ook dat van anderen en van de mensen om ons heen. Dan worden de gebeden gedragen door het lied en krijgen zij zelf een meditatief karakter.
In deze tijd van het jaar zou ik het lied vooral willen verstaan vanuit de gebeurtenissen in de Stille Week. Ondanks dat de mensen heden ‘hosanna’ roepen en morgen ‘kruisig hem’, ondanks dat Petrus door de mand valt voordat de haan kraait, ondanks dat de leerlingen in slaap vallen in de hof van Getsemané en een voor een Jezus verlaten, neemt God ons aan zoals wij zijn. Dan wordt het een lied van nederigheid en menselijke bescheidenheid, bijvoorbeeld op Palmpasen, Goede Vrijdag of in de Paaswake op Stille Zaterdag voordat het Paaslicht binnenkomt.
