In de indrukwekkende Broederkerk gaan Nathanaël en Ingrid met elkaar in gesprek. Ze kennen elkaar van de zondagsschool, waar ze leiding zijn. Ze praten even over de vele kerken en christenen in Kampen. Nathanaël: “Het is hier niet zo moeilijk om voor je geloof uit te komen. Ik zit op een school waar iedereen christelijk is en sowieso zijn hier veel mensen gelovig. Maar van de basisschool heb ik nog wel wat vrienden die niet gelovig zijn. Als zij wat op zondag willen doen, leg ik gewoon uit dat ik dan niet kan, omdat ik naar de kerk ga.”
“Ik vind dat wel dapper van je”, reageert Ingrid. “Ik denk dat veel jongeren liever gewoon meedoen met de rest dan dat ze uitkomen voor hun geloof.”
Nathanaël en Ingrid
Nathanaël (14) zit in de tweede klas van de middelbare, drumt bij een harmonieorkest en houdt van sporten, vooral zwemmen.
Ingrid (44) is getrouwd en moeder van drie kinderen. Ze werkt als belastingadviseur en speelt klarinet bij hetzelfde orkest als Nathanaël.
Positief leven
Het is tijd om ‘Tafelgesprekken’ erbij te pakken. “Ik wil al deze vragen wel stellen”, zegt Ingrid lachend wanneer ze de kaartjes bekijkt. Maar er moet toch gekozen worden. Nathanaël begint meteen met een pittige vraag: ‘Beschrijf een situatie waarin je dacht dat het leven doelloos was.’ “Oei!”, reageert Ingrid: “Ik weet niet of ik ooit zo’n moment heb gekend. Ik heb altijd meegekregen dat je hier bent om te leven tot eer van God. Dat je leeft voor God en dat je daar dankbaar voor en gelukkig mee moet zijn. Dat ben ik denk ik ook altijd geweest. Ik sta vrij positief in het leven, maar ervaar in mijn leven tot nu toe ook weinig tegenslag. Ik zie vooral Gods zegeningen. Somber ben ik nooit.”
Nathanaël: “Ik heb me weleens afgevraagd wat het nut of doel is van iets wat me overkomt. Zo heb ik een Schlatter-knie, een ontsteking waardoor ik veel pijn heb en bijna een jaar niet heb kunnen sporten. Terwijl ik dat echt veel deed. Ik kan niet goed snappen waarom mij dat moet overkomen. Maar het gevoel dat het hele leven doelloos is, heb ik nooit gehad.”
Nathanaël: ‘Mijn opa, oma en ouders zijn een voorbeeld voor mij’
Naar elkaar omkijken
De twee komen op stoom bij de volgende vraag: ‘Stel, je hebt een gesprek met de burgemeester, wat is dan het eerste punt dat je aankaart met betrekking tot de samenleving in jouw stad?’ Ingrid: “Ik vind dat mensen veel meer naar elkaar moeten omkijken, of je nou christelijk bent of niet. Ik zou graag willen zien dat we aardiger zijn voor elkaar. Ik weet niet direct of de burgemeester daar wat aan kan doen. Wat zou jij antwoorden?”
Nathanaël: “Ik zou vragen om meer plekken in de wijk waar jongeren bij elkaar kunnen komen, buurtcentra of zo waar je ook activiteiten kunt doen. Geen hangplekken, dat werkt niet.”
“Dat is een goed idee”, reageert Ingrid. “Als de relatie onderling goed is, kun je daarop voortbouwen. Dat geldt voor de kerk, maar ook voor de samenleving. Als je samen een goede band hebt, is de stap om samen de schouders eronder te zetten voor een fijne samenleving niet meer zo’n enorme sprong. Dat verlangen ontstaat dan vanzelf. Eigenlijk sluit dat wel aan bij wat ik wil, maar jij hebt er een mooi concreet idee bij. Misschien moeten we toch even samen bij de burgemeester langs!” De burgemeester blijkt geen vreemde te zijn voor Nathanaël, aangezien hij met zijn zoon in de klas heeft gezeten. Dus wie weet!
Ingrid: ‘Naarmate je ouder wordt, is het makkelijker om te relativeren’
Ingrid heeft een volgende vraag gevonden voor Nathanaël: ‘Wie is een voorbeeld voor jou?’ “Ik denk mijn opa, oma en ouders. Ik leer veel van mijn opa en oma over het geloof. Mijn opa heeft veel bijbelkennis. En van mijn ouders leer ik natuurlijk ook extreem veel, zij voeden mij op. Zij zijn vooral een voorbeeld als het gaat om het versterken van het geloof. Door de kennis die ze hebben, maar ook door het goede voorbeeld te geven.”
Relativeren
Nathanaël heeft nog een laatste vraag voor Ingrid: ‘Waar verheug je je op in de toekomst?’ Ingrid: “Ik verheug me vooral op alle mooie momenten met mijn dierbaren om mij heen. Naarmate je ouder wordt, hoef je niet meer zo heel hard te werken om van alles te bereiken. Je ziet meer wat het leven je eigenlijk al vanzelf biedt – vooral in de mensen om je heen. Het wordt makkelijker om dingen uit handen te geven, te relativeren en ervan te genieten. Zoals het in de Bijbel staat: het heeft geen zin om je zorgen te maken, want als God al voor de bloemen zorgt, dan zal Hij toch zeker ook voor jou zorgen?”
Groeiplan
De hervormde wijkgemeente Broederkerk in Kampen deed mee aan het Groeiplan van de HGJB, dat hielp om het jeugdwerk beter vorm te geven. Tijdens dit traject werden de jeugdraad, jeugdwerkers én ouders actief betrokken. Het was een waardevol proces waarin de hele gemeente samenwerkte aan de versterking van het jeugdwerk. Meer info: hgjb.nl/groeiplan.
