Luister hier naar 'Terug naar Eden' van Eline Bakker.
'En de adem uit Uw mond mij leven heeft gegeven'
“Ik zing in mijn vrije tijd, en in dit lied herken ik veel van mezelf. De zangeres die dit lied schreef, was kraamverzorgster. Ze kreeg zelf een baby, die ze het liefst zo dicht mogelijk tegen zich aan hield. Ze bedacht dat God ook zo dicht bij Adam kwam, Hij blies zijn levensadem in hem.
Het lied raakt me, want voor mij is zingen ook: het teruggeven van mijn levensadem aan Hem. Jezus zelf zegt: ‘Wie zijn leven probeert te behouden zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van Mij, die zal het behouden.’ We zijn gemaakt om met Hem te wandelen, zoals Adam met God wandelde in Eden.
Toen ik 5 was, zat ik in Egypte op een Amerikaanse basisschool. De juf legde uit wat het betekende je hart aan Jezus te geven. Ik bad of ik dat ook mocht doen, en ik kreeg van binnen een heel blij gevoel. Ik geloof dat ik toen een geestelijke ervaring had, hoe jong ik ook was. In mijn hoofd speelde ik daarna vaak met Jezus. Ik geloof dat het Gods trouw is die me bewaarde bij het geloof.
Pas hoorde ik: als het tempo van afnemende kerkgang doorzet, zal de laatste kerkdeur in 2040 sluiten. Het maakt mij niet moedeloos, er ontbrandt dan juist een vuur in mij. Ik kan het natuurlijk niet stoppen, maar mijn gebed is wel: Here God, dit mag niet gebeuren, ik wil mijn leven beschikbaar stellen om dit land te dienen en een klein steentje bij te dragen. Ik geloof gewoon niet dat mijn generatie de laatste generatie van gelovigen zal zijn.”
'Om bij U te zijn in intimiteit was Uw oorspronkelijke plan met mij'
“Hoe kan dit: ‘in intimiteit’? Ik kan het nauwelijks uitleggen en ik kan er soms met mijn hoofd niet bij: dat ik als zondig mens op mijn kamer kan zitten en bidden, en dat God mij dan wil ontmoeten, naar me wil luisteren, mijn woorden serieus neemt.
Het woord ‘oorspronkelijk’ verwijst denk ik naar de zondeval. Maar God heeft een nieuw plan, dat plan kwam met Jezus. God liet daarmee weten: er zijn geen tempels meer nodig om Mij te ontmoeten, Ik zal mijn heilige Geest sturen en je ontmoeten waar je nu bent.
Het is goed om te beseffen dat God echt almachtig, heilig en groot is, Hij is de Leeuw van Juda. Maar ik geloof niet dat God wil dat we in angst voor Hem leven. Het beginpunt is het besef dat we zondig zijn, maar het eerste en het laatste antwoord van God daarop is: liefde.”
‘Voor mij is zingen ook: het teruggeven van mijn levensadem aan Hem’
'Waar mijn ziel U vertrouwt'
“Mijn ziel voelt als de plek waar weinig mensen komen. Het is het meest diepe dat ik bezit, het zijn mijn emoties. Ik heb drie goede vriendinnen die ik al elf jaar ken. Als ik bij hen ben, voelt het alsof mijn ziel zich oplaadt, zij kennen me door en door, we vertrouwen elkaar, alles voelt zich op zijn gemak als ik bij hen ben. Dat heb ik ook bij mijn ouders, die ken ik al 23 jaar. En God kent mij nog veel langer! Als ik met Hem ben, komen mijn emoties, mijn geest en mijn denken ook tot rust.
Wanneer dingen niet gaan zoals ik wil, besef ik: ik moet dit loslaten, ook al snap ik niet waarom God niet ingrijpt. Op die momenten ontstaat er bij mij juist een dieper verlangen naar God: waar bent U, wat wilt U? Als ik op de pieken van mijn geloof zeg: God, mijn leven is van U, dan moet ik dat ook in de dalen uitleven.
Het is wel moeilijk. Ik heb meer vragen dan antwoorden. Maar ik weet dat God goed is, een liefdevolle Vader. Ik zou het op mijn lichaam kunnen tatoeëren, want ik weet dat het waar is. Daar hou ik me aan vast.”
‘Ik geloof niet dat God wil dat we in angst voor Hem leven’
'Ik wil U aanschouwen, dag en nacht, elk moment. U als Vader vertrouwen, daarvoor ben ik bestemd'
“Hieruit spreekt iets van verwondering. Als ik Hem aanbid, alleen of voor een publiek, dan wil ik Hem aanschouwen, niet de mensen voor me. Het is voor mij een oefening waarvan ik geloof dat ik het straks in de hemel altijd mag doen. Soms als ik nu met veel verwondering een lied eindig, ervaar ik al hoe dat zal zijn.
Je overgeven aan God is een proces waar je niet lichtzinnig over kan doen. Ik ben een controlfreak, het is best grappig dat ik tegelijk zo geloof in de kracht van overgave. Daartoe zijn we bestemd, maar het gaat wel gepaard met frictie en pijn. Het blijft het smalle pad.”
Eline Segers is als zangeres verbonden aan de Petrus-band. Luister hier naar een lied van haar:
Eline groeide op in Amersfoort, waar ze met haar ouders de Kruispuntgemeente bezocht (een samenwerkingsverband tussen de Protestantse Kerk in Nederland, de Christelijke Gereformeerde Kerken en de Nederlandse Gereformeerde Kerken). Sinds 2019 woont ze in Utrecht, waar ze wekelijks op zondag verschillende kerken bezoekt.
Tekst: Auke Schouwstra | Foto’s: Eljee Bergwerff
