"Toen ik er een keer meer dan genoeg van had, van alles wat ons nu zo beperkt, verzuchtte ik tegen iemand: 'Ik vind het eigenlijk een beetje een verloren jaar'. En toen ik dat zei, schrok ik ook zelf van mijn eigen woorden. Want zo wil ik eigenlijk helemaal niet in het leven staan. Me zo laten beperken door teleurstelling. En zo alleen maar zien wat er níet kan.
Ik besefte dus dat ik er zelf last van had. Dit ging niet langer over de anderen. Ík miste het contact en ik miste ook de inspiratie die ik opdoe in de ontmoeting met mensen. En natuurlijk was het ons wel gelukt om de naorberschap in de dorpen weer wat nieuw leven in te blazen - dat nuchtere en praktische omzien naar elkaar. Maar ondertussen was ik toch zelf uit mijn gewone doen geraakt. Ik voelde me tekortschieten en ik voelde me machteloos.
In de Veertigdagentijd volgen wij de weg van Jezus. Dat lijkt een hopeloze weg die eindigt in een kruis. We denken in deze tijd ook aan de dingen die misgaan in de wereld en de dingen die ook misgaan in ons eigen leven. Al die dingen die zo verloren voelen.
Toch is de weg van Jezus geen verloren weg. We lezen in deze tijd ook veel bijbelverhalen, hoopvolle bijbelverhalen, zoals dat verhaal over die wonderbare vermenigvuldiging. Jezus breekt brood en vis, meer dan genoeg, voor al die mensen die op zoek zijn naar een hoopvolle toekomst. Maar eerst heeft hij ook een vraag aan de leerlingen: 'Zeg, is er hier eigenlijk ook brood te koop? Om al die mensen te eten te geven?' De leerlingen schieten gelijk in een kramp, want die denken aan het geld dat daarvoor nodig is, meer dan ze hebben. Dat gaat dus nooit lukken. Je hoort ze bijna denken: 'Laat iedereen alsjeblieft zichzelf redden.' Een van de leerlingen heeft een kind gevonden dat iets bij zich heeft. Vijf broden, twee vissen. Te weinig.
Het wonderlijke in dit bijbelverhaal is, is dat wat in de ogen van mensen weinig lijkt, in de handen van Jezus meer dan genoeg wordt. Maar dan moet je het wel eerst in de handen van Jezus leggen. Toen ik mij realiseerde dat ik op een grens was gestuit, dat ik even niet meer wist hoe het verder moest, heb ik pas op de plaats gemaakt.
Voor mij is dat terug naar mijn bron. Dat betekent voor mij terug naar Jezus. Ik heb al mijn gevoelens van onmacht, van te weinig, van tekort in Zijn handen gelegd. En dat gaf rust. Het vertrouwen kwam weer terug. Dit wonderverhaal nodigt mij uit om een ander perspectief te zoeken in meer dan genoeg."
---
Deze overdenking komt uit de vierde aflevering van 'Petrus in het land' (13 maart, KRO-NCRV). De hele aflevering terugkijken? Ga dan naar kro.ncrv.nl/pesse.
Tip: beluister ook het lied dat in deze aflevering van 'Petrus in het land' werd gezongen:
