Toen ik het bijbelvers van vandaag uit de veertigdagentijdkalender las (Johannes 13:21-28), moest ik meteen denken aan het liedje ‘Calm After The Storm’ van The Common Linnets (beluister het liedje hier). Dat prachtige songfestivalliedje van Ilse DeLange en Waylon in 2014. De tekst van het lied is passend bij Witte Donderdag, maar het verhaal van Ilse en Waylon is dat ook. Wanneer het liedje uitkomt is er een storm aan kritiek en lijkt het volstrekt kansloos te zijn op het Eurovisie Songfestival. Maar gaandeweg keren de kansen en wordt Nederland tweede. Bijna heel Europa valt voor de perfecte uitvoering van de twee Nederlandse artiesten. Kort erna verdwijnt Waylon van het toneel; er blijken grote artistieke verschillen te zijn tussen de twee. Ik weet nog hoe jammer en verdrietig ik dat vond! Wat ze samen deden klopte precies, maar iets had de betovering verbroken. Als muziekliefhebber maakte mij dat heel triest.
Overeenkomsten
Los van welke rol Jezus en Judas hebben in het bijbelverhaal zie ik sterke overeenkomsten met het verhaal achter ‘Calm After The Storm’. Ik zie twee mensen die op enig moment een connectie hadden, maar ergens ging het fout. Een heel verdrietig moment, ongeacht wie er schuld had.
Inhoudelijk past het verhaal heel goed bij een overdenking op Witte Donderdag. Het verhaal over het laatste avondmaal van Jezus en zijn discipelen heeft iets weg van een scène uit een dramaserie waarbij alle hoofdrolspelers nog één keer gezamenlijk te zien zijn, niet lang voordat het onheil komt. Een van hen, Jezus, weet wat er gaat komen. Hem hoef je niets meer te vertellen. Zijn stoel is straks leeg - tot het Pasen wordt! De discipelen, met uitzondering van Judas, zijn onwetend. Hoewel, ook zij zullen toch wel weten dat Jezus vijanden heeft die Hem te grazen willen nemen, maar dat Hij verraden zal worden door iemand uit hun midden komt mogelijk als een verrassing. Al heb ik ook daar mijn vragen bij, kennen zij Judas zo slecht? Letten ze niet op, zijn ze blind voor bepaalde dingen?
Het leest als een gebed
Het lied ‘Calm after the Storm’ heeft ook iets angstaanjagends met die constante beat die de luisteraar soms rillingen geeft, maar toch blijf je luisteren tot het lied ineens afgelopen is. Wie van de hoofdrolspelers zou het gezongen kunnen hebben? Jezus, nadat hij Judas wegstuurde? Judas, toen hij zich realiseerde wat hij had gedaan? Of de overgebleven discipelen, na Jezus’ arrestatie …?
Lees en zing het lied maar eens, in je eigen taal:
Rijdend in een snelle baan
tel ik de wegmarkeringen.
De lege stoel naast me
houdt je in mijn gedachten
Leven met pijn in mijn hart
was nooit iets wat ik nastreefde.
Ik kan niet blijven najagen
wat ik niet voor je kan zijn.
De luchten zijn zwart en blauw.
Ik denk aan je
hier in de stilte na de storm,
tranen op de snelweg.
Water in mijn ogen,
deze regen gaat ons niet veranderen,
dus wat heeft het voor zin om te huilen?
Ik zou kunnen zeggen dat het me spijt.
Maar ik wil niet liegen.
Ik wil gewoon weten of ik blijf
of dat het beter is om afscheid te nemen.
Luchten zijn zwart en blauw.
Ik denk aan je
hier in de stilte na de storm.
Na alles wat we hebben meegemaakt
is er niets nieuw.
Hier in de stilte na de storm.
Misschien kan ik jou vinden
langs deze gebroken lijn.
Misschien kun je mij vinden.
Ik denk dat we het, met de tijd, zullen weten.
Luchten zijn zwart en blauw.
Ik denk aan je.
Hier in de stilte na de storm,
na alles wat we hebben meegemaakt
is er niets nieuw.
Hier in de stilte na de storm
is er niets nieuw.
Hier in de stilte na de storm.
De dagen en gebeurtenissen vóór Pasen die beginnen bij het Laatste Avondmaal vind ik terug in deze tekst en ik kan maar één conclusie trekken: ‘Calm after the Storm’ leest en zingt als een gebed.
Meer lezen? Op 40dagenheiligeherrie.nl vind je elke dag een andere popsong uitgelicht, n.a.v. de dagelijkse bijbeltekst in de online veertigdagentijdkalender van Petrus.
