Die chaos schiep tot mensenland,
die mensen riep tot zinsverband,
Hij schreef, ons tot bescherming,
zijn handvest van ontferming.
Hij schreef ons vrij, met eigen hand.
Schrift die mensenoorsprong schrijft.
Woord dat trouw blijft.
Dat boek waarin getekend staan
gezichten, zielen, naam voor naam,
hun overslaande liefde,
hun overgaande liefde,
hun weeën die niet overgaan.
Schrift die mensendagen schrijft.
Licht dat aanblijft.
Zijn onvergank'lijk testament:
dat Hij ons in de dood nog kent –
de dagen van ons leven
ten dode opgeschreven,
ten eeuwig leven omgewend.
Schrift die mensentoekomst schrijft.
Naam die trouw blijft.
Tekst: Huub Oosterhuis
Melodie: Antoine Oomen
Arrangement, percussie, viool en bas: Frank van Essen
Gitaar: Allard Gosens
Altsaxofoon: Sjoerd Visser
Piano: Jan Willem van Delft
- --
Toegelicht: Die chaos schiep tot mensenland
(door dr. Oane Reitsma, medewerker Spiritualiteit en Eredienst in de dienstenorganisatie)
Schepping
‘Die chaos schiep tot mensenland’ is de Schepper uit Genesis 1. ‘Die mensen riep tot zinsverband’ is de Schepper uit Genesis 2 die de mensen voor elkaar schiep – of de God van de Tien Woorden die uit was op sociale gerechtigheid. Zijn Woord – in de strikte zin van de Tien Woorden of in ruime zin van de Tenach of de gehele Bijbel – is geschreven ‘tot bescherming’ van de mensen. God gaf de mensen vrijheid om eigen keuzes te maken, maar schiep wel zijn Woord om hen bij te staan. Zo is dit lied, zoals de ondertitel al zegt, een ‘Schriftlied’: gericht op de betekenis van de Schrift in het geloof.
Schrift – Boek – Testament
Typisch voor Huub Oosterhuis is de thematiek dat mensen voor elkaar bestemd zijn en de liefde van God leven. Dat gaat niet vanzelf. Liefde ‘slaat over’ én ‘gaat over’. Dat is wat er gebeurt tussen mensen. De liefde en de vervreemding, beide staan in de verhalen van de Bijbel opgetekend; het is niet alleen een ‘lief’ boek. De verhalen zijn opgetekend als Gods handschrift, in de betekenis van ‘levensboek’: heel het leven komt in de verhalen terug, zoals omgekeerd heel het leven van deze verhalen doortrokken kan zijn als men erin gaat leven. Het gaat dan om het verhaal dat God met de mensen gaat, heilsgeschiedenis. Zo wordt Gods handschrift een boek van het geloof en tegelijkertijd levenstestament. Een betrouwbaar document.
Oorsprong – Dagen – Toekomst
In het refrein wisselt in elk couplet steeds één woord: mensenoorsprong – mensendagen – mensentoekomst. In alle drie is God de onderstroom als ‘Naam die trouw blijft’. Met die ‘Naam’ wordt de beloftevolle godsnaam bedoeld: ‘Ik zal er zijn’. Hij was er in den beginne (strofe 1), Hij is er midden in het leven (strofe 2) en Hij zal ons in de dood nóg kennen (strofe 3). Daarvan zijn zijn woorden een in de ware zin van het woord ‘onvergankelijk testament’.
KRO-NCRV
