Janneke Nijboer is een woordkunstenaar en spreekt mensen op een universeel niveau aan. Tegelijkertijd zijn haar gedichten en gebeden zeer persoonlijk. Zo ook in haar nieuwste bundel.
Geloven is leven
Janneke Nijboer vindt in deze bundel de prachtige oude woorden van de Bijbel opnieuw uit en verwerkt ze op haar unieke wijze in nieuwe vormen, nieuwe constructies. Zinneprikkelend, actueel, inclusief. Een aantal gedichten beschrijft haar persoonlijke ervaringen en verbeeldingswereld. Sommige gaan over God, over vertrouwen, over de zoektocht in het geloof of de vertwijfeling. Andere gaan over het leven in het algemeen, over troosten, rusten, ouder worden, verwonderen. Ze rijgt de feesten en gedenkdagen van het kerkelijk jaar er prachtig doorheen, passend bij de thema’s. Zo hoort Advent bij verwachten, Kerst bij beginnen en Aswoensdag bij schuld loslaten. Zo wordt de kerk ingesnoerd in het dagelijks leven en het verstrijken van de tijd. Geloven is leven.
"Door haar gebeden voel ik me mens"
Gedichten voor jezelf en om te delen
Ik hou ervan als een register is opgebouwd uit universele thema’s die te maken hebben met alle aspecten van het leven. Zo kun je op elk moment een onderwerp kiezen waar jij op dat moment mee bezig bent. Of voor wat zich leent in een groep. Zo is er voor allerlei gelegenheden een schat aan gedichten en gebeden: aan woorden die verder reiken of dieper gaan dan onze alledaagse taal. Op kerstavond met mijn familie las ik haar prachtige gedicht ‘Groen licht’, heel toepasselijk in deze tijd:
Vandaag is hij geboren
in niemandsland, tussen prikkeldraden grenzen
Dwars door de tentdoek heen
schreeuwt hij het uit van leven:
‘Hier ben ik!’
In een whatsappgroep waarin we inspiratie deelden tijdens de twaalf heilige nachten, citeerde ik haar tekst 'Mistige stilte’:
Op kousenvoeten hebben de
woorden zich teruggetrokken.
Niets is meer nodig
om te zeggen,
ook Jouw naam
verdwijnt in mij
en ik in Jou.
Voor als je woorden zoekt
Een gedicht of gebed kan helend en troostend zijn. Als je zelf soms de woorden niet meer hebt voor wat je ervaart. Of je gewoon niet weet wat je voelt. Een tekst kan dan ineens raak zijn en je ziel beroeren. Of je helpen om weer (in)zicht te krijgen op jouw leven.
Het gedicht hieronder verwoordt voor mij de vertwijfeling die ik soms ervaar. En dat dat er ook mag zijn, dat dat menselijk is. En dat ik in die versletenheid ook ergens weer het losse draadje vind waarmee ik opnieuw durf te weven.
Hoe moet dat tussen ons,
God, nu mijn liefde voor Jou,
tot op de draad versleten is?
(...)
Jij weet hoeveel stoplappen
ik tussendoor heb ingenaaid.
Eigenlijk is er bijna niets meer
over van hoe het ooit begon
tussen ons.
Soms rauw, soms lieflijk
Ik hou van Nijboers taal. Van hoe zij onomwonden haar woorden kiest. Hoe helder ze zijn en raak. Hoe vreugde én verdriet er kan zijn, soms zelfs tegelijkertijd. Hoe we geluk hebben én dikke pech. Dat we soms dankbaar zijn en soms boos, ons soms krachtig voelen en dan weer kwetsbaar. En dat God er is, in alle tijden. Door haar gebeden voel ik me mens. Kennelijk gaat het niemand altijd voor de wind. En hoort ongeluk bij het leven. En is leven juist het wonder van al die tegenstellingen.
Geluk is als de afzender,
overrompelend
anders dan je dacht.
Meer lezen over Janneke? Ga naar haar website: https://bermoogst.nl/. Of lees alvast een aantal van haar gedichten:
