Een aanrader voor elke kerktwijfelaar, een rol die mij niet vreemd is, en die de kerk toch niet helemaal los kan laten. Rachel Held Evans neemt ons in haar boek aan de hand van de zeven sacramenten mee in haar geloofszoektocht.
Kerk met meer ruimte
Ik ben soms een beetje wars van alle mensen die boeken schrijven over dat de kerk anders moet, maar niet vertellen hoe. Rachel doet dit wel. In haar boek lees je over hoe Rachel, die theoloog en schrijfster van beroep was – ze overleed in 2019 op 37-jarige leeftijd aan een allergische reactie op antibiotica; ze liet twee kinderen en een man achter –, van een conservatief-evangelische kerk langzaam naar een kerk toe beweegt met meer ruimte. Waar evenveel ruimte is voor homo’s, tienermoeders en zoekende jongeren als voor de doorgewinterde oudere kerkgangers. Het bracht haar via een huiskerk uiteindelijk naar de episcopale kerk (Americaans-Anglicaans). De zeven sacramenten zorgen voor persoonlijk-kwetsbare anekdotes in combinatie met teksten die een diepgaand onderzoek vertellen. Een onderzoek naar binnen (in haarzelf) en naar buiten (in kerken, de Bijbel en inspirerende bronnen).
Jongeren zoeken echtheid
Ondanks haar vaak terechte kritiek is het boek doordrenkt van bezielde woorden die laten zien wat geloof en kerk nog wel kunnen bieden. Een kerk stroomt niet vol met het aanbrengen van hippe dingen alleen, vertelt ze in haar boek. Bands en eigentijdse liedjes kunnen fijn zijn, maar meer nog zoekt de jongere generatie naar authenticiteit. Geen schone schijn of mooie plaatjes, maar echtheid. Een gemeenschap, samen zijn, in een wereld die steeds individueler wordt.
Pleidooi voor de biecht
De sacramenten bieden een prachtige leidraad voor een boek dat de diepte zoekt. Neem bijvoorbeeld de biecht. De wereld van vandaag draait niet altijd om echtheid. We laten graag de gepolijste beelden zien van onze liefdesrelaties, verre vakanties met vliegschaamte en de mooiste ‘spontane’ portretten. Rachel pleit voor de biecht. Dat we de shit in ons leven mogen delen, inclusief onze fouten, zodat de last die we dragen achter het masker lichter wordt. Wat voor genade zit erin te doen alsof alles goed gaat? Een beetje biechten zou de kerk goed doen.
Donkere plekken
Een ander sacrament dat ze prachtig beschrijft is de doop. Ze zegt dat God in de doop laat zien dat Ze dode dingen tot leven brengt. En dat de reis naar geloof en God in de doop je ook brengt naar de donkere plekken, ook die in je eigen hart, waar God juist werkt. Ik herken dit. Lang heb ik de donkere kant in mezelf en het leven vermeden, om er uiteindelijk achter te komen dat in deze donkere plekken God op mij wacht.
Ze schrijft: In the ritual of baptism, our ancestors acted out the bizarre truth of the Christian identity: We are people who stand totally exposed before evil and death and declare them powerless against love. In het licht van de liefde is de dood machteloos.
