Ik heb geen ‘mooie’ woorden voor een gebed.
Ik ben maar heel gewoon.
Praten met jou voelt raar.
Of mag ik geen jou zeggen?
Ik weet het eigenlijk niet…
Woorden geven aan mijn gedachten kan ik niet.
Maar ik brand een kaars.
Voor alles wat leeft in mijn hart
En de mensen die ik liefheb.
Ik hoop dat jij mijn lichtje ziet.
Mijn verlangen, mijn hoop en mijn zorgen
En dat jij mij horen kunt.
Ook zonder woorden…
(door ds. Charissa Meeuwenoord, geestelijk verzorger bij Defensie)
