De bladeren vallen
en daarmee valt er ander licht op de aarde,
op wie wij zijn.
Kwetsbaar en weerloos,
mensen van uw aarde,
in uw handen geborgen.
De bladeren vallen,
de zomer trekt zich terug,
het licht wordt zachter.
Wij keren meer naar binnen,
staan stil bij onze oogst,
dankbaar voor wat tot bloei kwam,
staan stil bij wat niet lukte,
wat we hebben laten liggen.
Dat wij niet laten vallen
wat U ons geeft en gunt, o God:
vertrouwen, ruimte en tijd
voor nieuw begin,
de mogelijkheid van herstel.
Zoals na elke herfst en winter
er weer een lente komt en zomer,
wek zo in ons levenskracht.
Maak ons vindingrijk en creatief
er te zijn
als beelddrager van U:
behoedend, bewarend,
alle leven van uw aarde.
En waar wij vallen,
wek in ons het vertrouwen
dat U ons opvangt
in uw handen.
Amen
(door ds. Marleen Kool)
