Eeuwige, bron van licht en leven,
Hem gedenken wij, Jezus, de mens naar uw hart.
Opkomend uit het water van nood en dood
daalde uw Geest op hem neer.
Hij was uw onderdak, onder de mensen,
zachtmoedig, met lef en liefde voor het leven.
Vanuit de wirwar van onze wereld,
zo vol nood en dood
bidden wij om een ontvankelijk hart:
dat wij uw Geest gastvrij ontvangen.
Dat we onszelf niet te groot maar ook niet te klein achten,
voor een tijd, een plaats, onderdak voor U te zijn,
zachtmoedig, met lef en liefde voor het leven.
Wij bidden dat wij zoeken naar eenvoud in ons bestaan,
naar wat volhoudbaar is in ons bewonen en bewerken van de aarde.
Dat wij in uw Geest opstaan voor medemenselijkheid,
bruggen bouwen waar mensen worden buitengesloten,
luisteren naar elkaar,
ook als het ongemakkelijk is wat een ander op het hart heeft,
met lef en liefde voor het leven.
Voor wie zoeken naar vaste grond onder hun voeten
omdat veel in hun leven schuift,
bidden wij om licht en levenskracht.
Voor wie de golven van het bestaan te hoog worden,
bidden wij om nieuw vertrouwen en perspectief.
Voor wie verlangen naar een woord,
een gebaar dat heelt, dat troost en bemoedigt,
bidden wij om uw nabijheid in een mens met warmte en aandacht.
Dat in contact hun liefde voor het leven niet dooft, maar zachtjes mag opbloeien.
Open ons oog, ons hart, voor wie naast ons zijn.
Dat wij niet opgaan in onszelf,
ons steeds opnieuw geroepen weten medemens te zijn,
tot eer van uw Naam: ik zal er zijn voor jou.
Amen
(door ds. Marleen Kool)
