Deze overdenking komt uit de laatste aflevering van 'Petrus in het land' (19 december, KRO-NCRV). De hele aflevering terugkijken? Ga dan naar NPO Start.
‘Morgen is het de vierde zondag van Advent, een tijd van uitkijken naar de geboorte van Jezus. Maar zondag klinkt er in de kerk een ander verhaal, het verhaal van de geboorte van de zoon van Zacharias en Elisabeth. Zacharias en Elisabeth leven zonder hoop. Er is geen toekomst voor hen; ze zijn oud en hebben geen kind. Dat is een hopeloze situatie in die tijd. Maar dan gebeurt er iets wonderlijks: ze krijgen toch een kind. Zacharias kan alleen zijn blijdschap uiten door te zingen, een loflied op de Heer. Want van de Heer hebben ze het kind gekregen. Geprezen zij de Heer, die omziet naar Zijn mensen in nood.
Als je dat nou zou kunnen, meezingen in tijden van beperkingen, zoals nu met corona, of als je alleen bent. Als je ziek bent, verdrietig. Als je dat nou zou kunnen, dan heb je door waar het de Heer om gaat: licht brengen in jouw leven.
Johannes is de naam die de zoon van Zacharias en Elisabeth krijgt. Die naam draagt de boodschap al in zich: God is genadig. God is als een licht in jouw leven. Licht voor jouw voeten, licht op jouw pad. De vaste grond onder jouw leven. De Heer geeft toekomst, daar waar geen toekomst lijkt te zijn. De Heer geeft licht in jouw leven.
Dat kind Johannes wordt later een profeet. Niet zomaar één: nee, iemand die ruimte maakt voor een ander: voor Jezus, het kerstkind. En hij roept jou op om ook ruimte te maken voor een ander. Zelfs voor degenen die je niet bij naam kent.
Wanneer je in de gaten krijgt dat het licht van de Heer ook in jou opgaat, dan wil je vanzelf dat licht uitdelen. Geef licht aan alle vluchtelingenkinderen en opvangkinderen in Griekenland. Geef licht. Geef licht aan alle mensen die het moeilijk hebben, voor wie deze tijd zwaar weegt. Geef licht.’
Beluister ook het lied uit deze aflevering van Petrus in het land:
