Waar mijn welgestelde witte collega’s zich bezighouden met hoeveel rondjes ze om hun huis of in hun achtertuin moeten lopen om hun dagelijkse 5 kilometer hardlopen te halen, krijg ik van collega’s in de townships meer en meer berichten binnen over problemen met voedsel.
Voor de meeste armen is hun bron van inkomsten weggevallen. Zo zijn mensen bijvoorbeeld afhankelijk van hun verkoop van fruit of groente aan de kant van de weg, bij stoplichten en kruispunten. Dat geeft net genoeg geld om zelf ’s avonds eten te kunnen kopen. Nu iedereen binnen moet blijven valt dit weg.
Anderen werken als huishoudster, in de schoonmaak, in de bediening in restaurants, en ga zo maar door. Van doorbetaling is geen sprake. En dat terwijl velen voor een hele familie verantwoordelijk zijn.
De overheid heeft een programma voor voedselpakketten bedacht, maar de verdeling daarvan loopt niet gesmeerd. In de wijk Tafelsig bij Kaapstad gingen bewoners in protest de straat op, omdat ze na twee weken nog steeds niks gehoord hadden over wie wanneer een voedselpakket zou kunnen krijgen.
In Mitchels Plain, vlakbij Somerset West, werden banden en matrassen verbrand op straat, uit protest over voedseltekort. De politie rukte uit en vond overal mensen buiten hun huizen. Op het bevel om naar binnen te gaan, schreeuwden kinderen tegen de politie: ‘We want food, we want food’.
Uit Bishop Lavis, waar een collega van mij predikant is, kreeg ik bericht dat hij constant telefoontjes krijgt, en mensen op zijn stoep aantreft: ‘We vergaan van de honger’. Van een rustiger periode is voor hem geen sprake: er wordt meer dan ooit een beroep gedaan op de kerk, en er wordt harder dan ooit gewerkt om zoveel mogelijk mensen van eten te voorzien.
De coronacrisis raakt ontelbaar veel mensen in Zuid-Afrika, op dit moment (nog) niet zozeer door de hoeveelheid besmettingen, maar vooral door de gevolgen van de lockdown: geen werk, geen eten, geen leven. De regering doet z’n best. Hulpinitiatieven worden opgezet. Maar het blijft een onheilspellende en hartverscheurende ontwikkeling.
Voor mensen in veel landen betekenen de verplichte lockdowns geen werk, geen inkomen, geen eten. Kerken in landen over de hele wereld zetten zich in om te voorkomen dat mensen van de honger sterven. Helpt u mee om deze stille coronaramp te voorkomen?
