Laatst zat ik nietsvermoedend in de kerk. Lekker even een uurtje zitten, terwijl de kinderen vermaakt worden bij de kinderdienst en de oppas. Gewoon luisteren en meedeinen op de liturgie. Waar vind je dat nog? Ik zat daar dus nietsvermoedend, totdat ik me bijna verslikte in een pepermuntje.
Perfecte opmaat
Tot dan toe had ik geboeid zitten luisteren. De man vooraan sprak over het lijden in deze wereld. Over vrede die ver te zoeken is. Over pijn door gemis of depressie. Ja, dan heb je mij. Het leven is namelijk geen ‘lalala’ met een grote roze strik, waarbij altijd alles wel goed komt. Nee, niet alles komt op z’n pootjes terecht. Tenminste, voor heel veel mensen niet. Of wel. Maar dan zijn die pootjes soms zo gehavend dat een hinkend bestaan volgt. Kortom, het was een perfecte opmaat naar iets van hoop midden in het lijden. Hunkerend luisterde ik naar wat zou volgen.
Het leven is geen ‘lalala’ met een grote roze strik, waarbij altijd alles wel goed komt
Schrale hemel
‘Daarom is het aan ons mensen om een hemel op aarde te brengen.’ Dát was het moment dat het pepermuntje me in het verkeerde keelgat schoot. Wij mensen? Een hemel op aarde?! Hoe kun je dat nou met droge ogen verkondigen? Heeft die beste man nog nooit een krant gelezen, of een geschiedenisboek opengeslagen? Ooit van Auschwitz gehoord? Of van Soedan of Gaza? En wat denk je van de klimaatcrisis? Op z’n zachts gezegd hebben wij mensen de neiging om dingen te verkloten. Of we het nou willen of niet. Ik ben bang dat het een behoorlijk schrale hemel gaat worden.
Alsjeblieft?!
Ik kon wel janken. Is dit nu de hoop van de kerk? Moet ik, naast de plicht om alles uit mezelf te halen en het perfecte leven te manifesteren, ook nog een hemel op aarde gaan brengen? Sorry, maar dat kan ik niet. Dat lukt me domweg niet. Smekend keek ik de man vooraan aan. Zeg me alsjeblieft dat het lijden ooit stopt. Dat het Pasen is geworden. Dat God het laatste woord heeft.
Alsjeblieft?!
Helaas bleef het verlossende Woord uit. Na de dienst werd er een bakkie troost geschonken. Dat had ik hard nodig.
