Dit artikel gaat over zelfdoding. Heb je hulp nodig? Neem dan 24/7 gratis en anoniem contact op met 0800-0113 of chat op 113.nl.
Ik zit op het perron en wacht op de trein. Het is september, dus alles is weer begonnen. Ook mijn studie. Twee keer per week trap ik mezelf voor dag en dauw weer een weg door de duisternis naar het station. In de verte hoor ik de bellen rinkelen, rode lampen knipperen en de slagbomen gaan naar beneden.
Ik pak m’n tas en sta op. De trein komt eraan. Ik zie de lichten in het donker dichterbij komen. Ik doe een stap naar voren. Maar in plaats van dat de trein stopt en zijn deuren opent, dendert hij met een rotvaart voorbij. Ik wankel op mijn benen. De dienstregeling blijkt gewijzigd. Deze trein rijdt genadeloos door.
Genadeloos
Een trein is voor mij sinds een aantal jaren geen onschuldig ding meer. Zeker niet als die met 120 km per uur voorbij jakkert en ik de zuigende kracht van al dat staal langs mijn lichaam en door mijn hart voel razen. Mijn maag krimpt samen. Ik knijp mijn ogen dicht en stop mijn oren toe. Net als nu reed de trein toen ook genadeloos door. Toen op die zondagochtend, iets voor negen uur. Toen alles anders werd.
Is er ruimte in de kerk voor de duisternis en radeloosheid rond zelfdoding?
Nooit meer terug
Van 8 tot en met 14 september was het Wereld Suïcide Preventie Week. En dat is nodig. Wereldwijd stapt er elke 45 seconden iemand uit het leven. In Nederland zijn het elke dag vijf mensen die geen andere weg meer zien dan de dood. Onder jongeren is het zelfs doodsoorzaak nummer 1. Elke dag zijn er families die het genadeloze bericht krijgen dat diegene die ze liefhebben nooit meer terugkomt. Elke dag zijn er geliefden die achterblijven met de gekmakende vraag ‘Wat als?’ Elke dag …
Mag het erover gaan?
Ook in de kerk lopen ze rond. Mensen voor wie het leven te zwaar wordt. En mensen die een vader, een moeder, een kind, een geliefde verloren zijn aan een zelfgekozen – hoewel, hoeveel valt er te kiezen? – dood. Mag het erover gaan in de kerk, over zelfdoding? Is er ruimte voor de duisternis en radeloosheid? Of wuiven we het weg, met vrome woorden? En is er ruimte voor de nabestaanden? Voor hun rouw? Voor hun vragen? Of is het te pijnlijk? Te ongemakkelijk? Alsjeblieft, heb het erover. Ga het gesprek aan. Genadig en zonder oordeel.
Denk je aan zelfdoding? Neem dan 24/7 gratis en anoniem contact op met 0800-0113 of chat op 113.nl.
