In Lunteren wonen we vlak bij een prachtig bos. Ik wandel er vaak. Als je ergens de seizoenen kunt ervaren, dan is het wel in een bos. Je ruikt de herfst al voordat je de bomen ziet verkleuren. Ik geniet enorm van de wisseling van de jaargetijden in ons deel van de wereld. Het doet iets met je gemoedstoestand. Sommigen worden er melancholisch van als de herfst aanbreekt. Maar bij mij werkt deze voortgang van de seizoenen met name rond de herfst eerder verdiepend dan deprimerend. Het zet me aan het denken over de vergankelijkheid van het bestaan, over loslaten, maar ook over vrucht dragen en oogsten. De druivenoogst is immers in de herfst.
Vier leeftijdsfasen
Seizoenen in de natuur weerspiegelen voor mij de seizoenen die het leven ook kent. Als mensen gaan we min of meer ook door vier leeftijdsfasen heen. Tot grofweg je 30e zit je in een groeispurt en ontwikkel je je tot volwassen en zelfstandig persoon. Van je 30e tot je 50e zit je in de zomer van je bestaan: je mag bloeien, en de vruchten van wie je bent en wat je doet worden steeds mooier en rijper. Je kent jezelf aardig, er is meer rust en zekerheid. Van je 50e tot je 70e jaar zit je in de herfst van je leven. Alles verkleurt: je huid, je haar. Je kunt en wilt van alles, maar het mag allemaal iets minder heftig dan toen je 30 was. Na groeien en bloeien mag je nu oogsten. Dat betekent dat je wat je ontdekt hebt in het leven nu mag doorgeven aan jongere generaties. En dan komt vanaf je 70e de winter, en het leven verstilt. Je wereld wordt kleiner, je verliest geliefden en weet dat jouw tijd van afscheid nemen ook dichterbij komt. Elk seizoen heeft zijn mooie en zijn moeilijke kanten.
Verwondering en dankbaarheid
Zelf leef ik, met mijn 56 jaar, inmiddels toch echt in de herfst. En wat ik nu ontdek, is hoe met de seizoenen in mijn leven ook mijn relatie met God verandert. In de lente van mijn leven heb ik God leren kennen en liefhebben. Hij riep en ik leerde Jezus te volgen, met veel vallen en opstaan. De zomertijd was geestelijk een tijd van verdiepen van de relatie met God. Met name door wat er allemaal gebeurde in mijn leven en in mijn gezin of omgeving, leerde ik God te vertrouwen. Ook al begreep ik Hem vaak niet.
Nu ik in de herfst van mijn leven ben, geniet ik meer dan ooit van de pure afhankelijkheid van God en zijn Geest die ik nu ervaar. Ik ben me meer bewust van de vele grote en kleine tekenen van Gods koninkrijk die ik overal om mij heen kan zien, zowel in de kerk als in de ontmoetingen daarbuiten. De herfst van mijn leven wordt gekleurd door verwondering en dankbaarheid. Ik bid dat wat er ook verandert met de seizoenen in mijn leven, ik deze diepe vreugde van leven met Jezus mag blijven ervaren.
