De wereld lijkt op haar kop te staan en iedereen vecht om zijn eigen gelijk: ‘Ben jij niet voor mij? Dan ben je tegen mij!’ Mensen en partijen met een andere politieke kleur zijn geen gesprekspartners meer maar opponenten en vijanden. De koude-oorlog-wereld van goed en fout ligt niet meer buiten onze grenzen, nee, de hele wereld is ‘onze’ wereld geworden en we moeten overal een mening over hebben. Overal zie ik schreeuwende groeperingen of politici die beweren christelijk te zijn om in dezelfde adem alle asielzoekers voor criminelen uit te maken. Hoe zat het ook alweer toen Jezus het had over de mensen die door onze maatschappij aan de kant zijn geschoven? In Matteüs 11:28 staat het zo: ‘Kom naar mij, jullie die uitgeput zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.’
Succesvol?
Het wij/zij-denken is blijkbaar een succesvolle route, want veel politieke partijen en andere religieuze stromingen maken er gebruik van. Terwijl we het uiteindelijk op deze wereld toch met elkaar moeten rooien lijkt me. Samen in gesprek gaan, luisteren naar elkaar, elkaar proberen te begrijpen in wat we nodig hebben om zelf een waardevol leven te kunnen leiden maar ook in relatie tot elkaar. Daar is tijd, rust, aandacht en een open mindset voor nodig.
Minder negatief
Ondertussen is er ook een hernieuwde interesse in de Bijbel, de verkopen laten de afgelopen jaren een flinke stijgende lijn zien. Het succes van mijn boek Jezus, waarom? dat ik samen met dominee Ad van Nieuwpoort schreef, volgt die trend ook. Ik merk dat collega’s uit de veelal seculiere wereld waarin ik werk ook veel minder negatief staan tegenover ‘het geloof’ dan een jaar of tien geleden. Ik krijg vragen hoe ik mijn geloof ervaar en belijd in plaats van de cynische grappen uit het verleden: ‘Geloof je ook in kaboutertjes dan?’ We lijken een beetje verlost te zijn van de bedrukkende en dogmatische deken waar ons prachtige opstandingsverhaal onder geleden heeft.
Onder druk
Toch staat ook onze geloofswereld onder stevige druk. Ik las onlangs dat de Hogeschool in Utrecht de christelijke feestdagen uit de agenda schrapt. Kerst, Pasen, Hemelvaart worden omgedoopt tot ‘feestdag’, want ‘het is niet inclusief’. Ik zou zeggen: voeg een andere feestdag toe aan de agenda als je het idee hebt dat mensen zich niet in de agenda herkennen. Maar hou op met het egaliseren van onze wortels. De tijd dat we onze christelijke cultuur en gedachtegoed moeten weggummen om andersdenkenden niet te veel tegen de schenen te schoppen is wel voorbij.
Compassie en medemenselijkheid
En tegelijkertijd geeft dat mij een ambivalent gevoel, want de kracht van de boodschap van Christus is toch vooral ‘sterk door nuance en menselijkheid’. Maar we leven in een tijd waar de grootste schreeuwers eerder hun gelijk krijgen dan de gematigde meerderheid. En dus vind ik dat we ons vaker bekend moeten maken als christen en kenbaar moeten maken waar we voor staan. Wij staan juist sterk door genuanceerd te zijn.
Niet met een belerend of bekerend vingertje – ik geloof niet dat we daar iets mee opschieten. Maar wel door op te staan in discussies, en de kracht en noodzaak van compassie en menselijkheid te benoemen. Wees niet bang en spreek je uit!
Voor meer info over theater en lezingen: weesnietbang.nl
