Dag lieve Abel,
De tijd vliegt. Dat is best een vreemde uitdrukking, hè? Alsof de tijd zou kunnen vliegen als een vogel … Maar het zegt iets over onze beleving van de tijd. Het gaat allemaal zo snel. En dat vind ik al helemaal als ik naar jou kijk. In een mum van tijd leerde je lopen. Eerst een paar stapjes, en nu scheur je al door het huis heen, met je beide armen in de lucht voor de balans. Je pakt nu zelf je laarsjes en een bal als teken dat het tijd wordt om naar buiten te gaan. In de wandelwagen zitten vind je maar niets, je wilt net als opa lopen.
Opstaan en gaan. Ik vind dat bijzonder aan de mens. Rechtop door het leven gaan. Dat zie je bij een veulen dat direct na de geboorte al pogingen doet te gaan staan. Jij deed er wat langer over, maar nu ben je zelf net een jong veulen: springen, rennen, vallen en weer opstaan. Och Abel, wat kun jij vallen. Maar na een huilbui en een knuffel pak jij jezelf weer bij elkaar en ga je verder.
Je zult gaandeweg wel merken dat het leven vallen en opstaan is. Huilen en lachen. Je kunt je 
aan van alles stoten, maar je daarna ook weer blij en vrij voelen. Ik zeg weleens dat je daarom met twee woorden over het leven moet spreken. Er is schaduw én zon.
Wat jij mee hebt, is je lach. Je humor. Een paar weken geleden zaten we samen aan tafel en ik boog even naar je. En je deed het na. Je hoofd naar beneden, een paar keer. En wat gebeurde er toen ik je een paar dagen later weer zag? Een paar lichte buigingen met je hoofd … met een brede glimlach. Als een soort groet: hallo opa! Ik schaterde het uit. Zo komisch! En wat nog grappiger is: je blijft het doen, elke keer als je me ziet die kleine buiging.
Het deed mij trouwens denken aan een bekende groet uit een ver land: India. Wanneer mensen elkaar tegenkomen doen ze de handpalmen voor hun borst tegen elkaar en wordt er een lichte buiging gemaakt. En dan zeggen ze: Namasté. En deze groet betekent zoiets als: het licht in mij begroet het licht in jou! Mooi hè? Dat hebben we nodig in ons leven, elkaar met liefde en respect begroeten en aandacht geven. Die gave is in jou dus al van nature aanwezig. Hou het vast, want daar kun je veel mensen blij mee maken, Abel.
En blijf maar lang lopen met je handen in de lucht … Je gaat er misschien wel van vliegen.
Opa Jos
