Dag lieve kleinzoon,
Als je een dagje bij ons komt of als we een paar uurtjes komen oppassen, kijk ik er altijd naar uit om met jou iets te ondernemen. Dat hoeft niks groots en meeslepends te zijn, een wandeling door een park of bos is al een avontuur.
Zo waren we laatst in een speeltuintje, vlak bij jouw huis. Er is een glijbaan, een klimboom, een schommel, een voetbalveldje; genoeg om je een poosje te vermaken. Je bestormde net enthousiast de glijbaan toen er nog een jongetje kwam met zijn opa en oma. Hij ging rechtstreeks naar de glijbaan. ‘Nee!’ zei je. En je keek verontwaardigd. ‘Dat jongetje mag hier ook spelen’, zeiden wij tegen je. Nou, je vond er niks meer aan, aan die hele glijbaan niet.
Zou het er vanaf het begin al in zitten dat we het lastig vinden om met anderen samen te leven? En dat we ons daar steeds in moeten blijven oefenen, in dat met elkaar leven op die ene bol, de aarde? Jij en ik en veel anderen. Iemand zei ooit eens iets wat ik altijd meedraag: ‘jij die mij ik maakt’. Je hebt de ander nodig om ik te zijn, medemens. Dus op je kinderdagverblijf, straks op school, in het verkeer …
‘Samen spelen. Met elkaar komt alles voor mekaar’
Ik denk vaak aan de oorlog die vlak bij ons aan de gang is. Twee buurlanden zijn daar in oorlog. Terwijl het buurvrouwen en buurmannen zijn! En dan vechten met elkaar. Ik ben daar nogal somber over. En dat zeg ik niet gauw, want bij mij is het glas meestal halfvol. Het zou nooit meer gebeuren, zeiden we ooit. Maar we trekken geen lessen uit de geschiedenis. Ik krijg die somberheid niet weg. Ja, wel als ik met jou speel. Zoals laatst in jouw speelgoedkeukentje … Samen koken, eten, drinken … We doen alsof. Was dat ook zo maar met die oorlog … doen alsof. Maar het is echt.
Er is een mooi citaat van Jezus, de rabbi waar je opa heel zijn leven over gelezen en gepreekt heeft. ‘Behandel de mensen zoals jij door de ander behandeld wilt worden.’ Dus dat je op je speelveldje komt, en dat dan een kindje dat daar al speelt jou uitnodigt om mee te doen. Om samen te ballen. In het klein en in het groot zal het leven dan toch veel mooier zijn?
Wat dat betreft zouden we veel kunnen leren van die leuke filmpjes die wij soms samen kijken: Buurman en Buurman. Al veertig jaar de beste vrienden en ze helpen elkaar - vaak van de wal in de sloot - maar uiteindelijk lukt het altijd. En dan zeggen ze: ‘Voor mekaar!’
Precies zo zou het met die aarde en met ons moeten zijn! En op de speelplaats van jou: samen spelen! Met elkaar - dan komt alles voor mekaar.
Opa Jos
Unsplash (kop)/ Jos van Oord
