Festival Graceland wil bezoekers de ruimte geven om nieuwe wegen te verkennen, samen met anderen – en voor wie wil: met God. Oud en jong voelt zich er thuis, zo ook Ella en Maria. Ella werkt mee in de decorbouw en geniet van de sfeer: “Het is hier zo gezellig. Gisteren ben ik helemaal uit mijn plaat gegaan bij de Silent Disco.”
Maria is al sinds het begin in 2015 betrokken bij Graceland, in verschillende functies. Nu past ze vooral op haar kleinkinderen, terwijl haar kinderen als medewerker meehelpen. “Graceland creëert een plek voor mensen die zich anders voelen”, zegt ze. “De ruimte is hier tastbaar.”
Ella Maria Baan (18) woont als student in Tilburg, waar ze de opleiding tot docent dans volgt. Dansen is haar lust en haar leven, al sinds haar 4e. Maria Vos-Blokland (53) woont in Sliedrecht, is getrouwd en heeft drie dochters en drie kleinkinderen. Ze werkt parttime als psychiatrisch verpleegkundige op een afdeling voor high intensive care. Daar ligt haar passie.
Toekomst
Maria bijt het spits af met de vraag: ‘Door welke mensen of ideeën is jouw beeld van de toekomst mede gevormd?’ Ella: “Door de Bijbel in de eerste plaats – en dan vooral het gegeven dat Jezus terug gaat komen. Met alles wat nu gaande is in de wereld kijk ik daar wel naar uit. Als het gaat om mijn eigen toekomst ben ik vooral beïnvloed door mijn ouders en oma. Zij hebben vaak gezegd: ‘Wat er ook gebeurt, welke keuze je ook maakt, God gaat zijn weg wel met jou.’ Ik maak me geen zorgen over later, want ik weet dat het allemaal wel op z’n pootjes terechtkomt, linksom of rechtsom. Ondertussen werk ik wel hard voor de dingen die ik van waarde vind, zoals mensen dingen laten voelen met dans.”
Ella: ‘Ik werk hard voor de dingen die ik van waarde vind’
Eenzaamheid
De volgende vraag is voor Maria: ‘Hoe ziet de wereld er over vijftig jaar uit volgens jou?’ Maria: “Ik hoop maar dat mensen elkaar nog blijven ontmoeten. Hier op de camping bij onze tent is het net als thuis de zoete inval: iedereen komt aanwaaien. Het raakt me hoe groot de eenzaamheid is. Veel mensen komen op Graceland om zich verbonden te voelen, juist omdat ze dat in hun eigen leefomgeving niet ervaren. Dat is schrijnend.”
Ella: “Ik ben wel benieuwd hoe dat voor jóú is. Daar past deze vraag bij: ‘Heb je ooit ervaren dat het leven doelloos is?’” Maria: “Nee, nog nooit. Eenzaam eigenlijk ook niet. En jij?” Ella: “Eenzaam wel. Mijn vader heeft de ziekte van Huntington. Mijn ouders moesten daardoor uit elkaar, terwijl ze zo’n goed team zijn. Niemand kon het goed begrijpen en ik moest het steeds weer uitleggen, dat maakte wel dat ik me eenzaam voelde. In het begin begreep ik er niks van, ik was ook nog zo jong. Het zijn topouders samen, waarom konden ze niet samen verder? Er zijn maar weinig mensen die weten hoe het voelt om je vader te zien aftakelen, dat voelt vaak eenzaam ja. Maar als gezin praten we veel met elkaar, houden we bij elkaar een vinger aan de pols – dat helpt wel echt.”
Maria: ‘Het raakt me hoe groot de eenzaamheid is’
Vrijheid
De volgende vraag is: ‘Heb je het gevoel dat je aan iemand verantwoording moet afleggen voor hoe je je leven leidt?’ Dat resoneert bij beiden niet, zo blijkt als ze over de vraag doorpraten. Vrijheid is een groot goed en een belangrijke waarde voor zowel Maria als Ella. Ze hebben het van hun ouders meegekregen en hebben totaal niet de neiging om zichzelf aan te passen aan dat wat ‘gewoon’ wordt gevonden.
Tijd dus voor een andere vraag, meteen ook de laatste: ‘Wat zou jouw elfde gebod kunnen zijn met als doel een mooiere samenleving te creëren?’ Maria: “Ik verlang wel naar een gebod dat stelt dat je respect moet hebben voor mensen die wat anders geloven en denken dan jij. Dat gun ik veel mensen.”
Ella: “Ik gun mensen vooral dat ze zich niet schamen voor wie ze zijn en waar ze in geloven – dat ze gewoon lekker zichzelf zijn. Op de niet-christelijke middelbare school waar ik zat, heb ik altijd met volle overtuiging verteld dat ik in God geloof. Sommigen vonden het maar raar, maar ik ben er juist supertrots op en blij mee. Ik heb vriendinnen die niet geloven, maar heb het nooit verstopt. Ik heb hen juist meegevraagd naar de kerk en gezegd dat ik voor hen bid. Laatst is een vriendin inderdaad meegegaan en nu blijft ze gaan. Ook leest ze de Bijbel en maakt ze kunstwerkjes met bijbelteksten. Ik vind dat zo’n cadeautje!”
