Ds. Gertine Blom dacht lang dat de dominee er vooral is voor de volwassenen. Tot ze jeugdwerker werd in een Anglicaanse gemeente in Cambridge en versteld stond van de wijsheid die ze ontving van de jongsten van de gemeente. 'Waarom had ik hen niet eerder gezien?'
Ds. Gertine Blom bezocht een vrouw in het verpleeghuis die totaal afhankelijk was van hulp maar liet zien waar het om draait in het leven. Niet om wat je nog allemaal kunt, maar om aanwezig zijn met liefde en vreugde.
Gertine Blom loopt een rondje met de Wandelkerk. Buiten de muren van het kerkgebouw luisteren de deelnemers naar Maria’s lofzang. Haar woorden klonken niet vanzelfsprekend en vertrouwd zoals anders.
Dertigers hebben behoefte aan rust, ritme en een vaste basis, ziet ds. Gertine Blom. Maar tegelijkertijd moeten ze niets van strikte regels hebben. “Er zit een paradox in mijn generatie.”
De kerk als plaats waar niet elke week alles nieuw is, waar niet steeds het wiel opnieuw wordt uitgevonden. Een plaats waar je kunt invoegen, landen en aarden. Voor Gertine Blom voelt dat als een geschenk.
Gertine Blom las het boek ‘Het zoutpad’, over uitzichtloosheid en geploeter, maar ook over een helende hoop. Het brengt haar in gedachten terug bij de zomer dat ze zelf met een backpack vol kampeerspullen over de bergen trok.
Het kerkenwerk kan een monster zijn, ongrijpbaar en altijd hongerig, ziet dominee Gertine Blom. Er is altijd méér te doen.
De maaltijd van de Heer kan ongemakkelijk en plechtig voelen, maar zodra kinderen eraan meedoen verandert de sfeer, is de ervaring van Gertine Blom.
Soms vergeet Gertine Blom dat we allemaal mens voor God zijn. Gelukkig stuurt God af en toe een vreemdeling op haar pad die haar de ogen opent.
Dat God ook moeder is, is geen nieuw idee. Het kleine, afhankelijke wezentje dat niet meer in haar eigen bed wil slapen laat Gertine Blom daar iets van zien.
